Foto: HLN.be |
Het afscheid van Tia Hellebaut is ook een beetje het
afscheid van mijn generatie. Tia is een jaartje jonger dan mezelf en ik heb
haar in de jeugdreeksen gekend. Nu ja, gekend is misschien een groot woord.
Door het feit dat we in verschillende atletiektakken actief waren, hebben we
nooit echt persoonlijk contact gehad. Ik wist wie Tia was en waarschijnlijk
kende ze me ook van naam. Ik vond Tia een talentvolle duizendpoot met een schitterende
mentaliteit. Ze kon op alle onderdelen van de atletiek uit de voeten, maar
hoogspringen was duidelijk haar ding. Toch heeft het lang geduurd vooraleer ze zich
er echt in ging specialiseren. De afwisseling van de meerkamp leek lange tijd
haar voorkeur te genieten. De typische, sportieve sfeer tussen meerkampers was
iets wat ook volledig bij Tia als persoon en als atleet paste. Als meerkampster was ze
trouwens ook een topper. Bewijs daarvan was haar wereldtitel op de 5-kamp
indoor in 2008. Ze was toen eigenlijk al meer hoogspringster dan meerkampster en dat maakt de prestatie alleen maar groter.
De beelden van een zwalpende Tia in de laatste meters van de afsluitende 800
meter … zo ontzettend puur en zo typerend voor Tia want altijd en overal ging
ze er voor de volle 100 % voor.
Uiteindelijk zal iedereen haar toch vooral
herinneren als hoogspringster. Twee Europese titels, Olympisch goud en een persoonlijk record van 2m05. En dan vergeet ik nog allerhande ereplaatsen. Tia zal ook herinnerd worden omwille van haar ongelofelijke mentale kracht. Ze was een van die zeldzame atletes die op grote tornooien boven zichzelf kon uitstijgen. Op de Olympische Spelen van Peking dacht iedereen dat Blanka Vlasic de titel ging pakken ... maar dat was zonder onze Tia gerekend. Ze legde er een fantastisch parcours af en bezorgde België een onverhoopte gouden medaille. Dit is voor mij een van de grootste prestaties ooit geleverd door een Belgische sporter. Ik zat aan het scherm gekluisterd en ik had enkele dagen voor de finale stiekem een gokje gewaagd op Tia. Ze stond 18 tegen 1 ... en ik had er 1 € op gewed dat Tia Olympisch Kampioene ging worden. Het feit dat ik slechts 1 € ingezet had, wees er vooral op dat ik ergens hoopte dat ze zou winnen, maar dat ik er toch niet al te veel vertrouwen in had. Verdorie, ik kon rijk geworden zijn ...
Mijn bewondering en respect voor Tia is nadien alleen maar gegroeid. Ze onderbrak haar carrière voor het moederschap. Na de geboorte van haar twee dochters Lotte en Saartje nam ze de beslissing om terug te keren in de atletiek. Een moedige beslissing en vooral ook een enorme uitdaging. Maar ook dat typeert Tia en de manier waarop ze topsport combineerde met het mama-zijn verdient ongelofelijk veel respect. Ze haalde nog steeds mooie resultaten: 5de op het WK indoor in 2012 en 5de op de Olympische Spelen van Londen. Een paar weken geleden sprong ze trouwens nog 1m97 ... haar beste resultaat als mama. Fantastisch toch.
Tia Hellebaut ... een wereldtopper als atleet en ook als mens. Je bent altijd met beide voeten op de grond gebleven en je bent altijd dezelfde persoon gebleven. De roem heeft je niet veranderd en dat is in mijn ogen even belangrijk als je topprestaties. Je bent een voorbeeld voor de jonge atleetjes en ik wens je een fantastisch leven na de sport toe. Je zult nu meer tijd hebben voor je dochtertjes ... en wie weet zien we mekaar binnen een aantal jaar terug op de piste als onze kindjes de eerste atletiekstapjes zetten.
Veel succes, Tia ... en bedankt voor de vele onvergetelijke atletiekmomenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten