Andrea Seccafien : "Ik mik op Olympisch ticket voor de 5000m en de 10000m"

 

Embed from Getty Images

Vorige week werd in het Australische Launceston de Think Big Half Marathon afgewerkt. Bij de vrouwen ging de overwinning naar Andrea Seccafien in een tijd van 1u11.39. Voor de Canadese was het de eerste wedstrijd in meer dan tien maanden. We blikken met haar terug op een turbulent 2020.

"Het jaar 2020 begon veelbelovend voor mij", zegt ze. In Februari liep ik de halve marathon van Marugame en met mijn tijd van 1u 09.38 verbeterde ik er het Canadees record op die afstand. Drie weken later won ik een 10km in Tasmanië in een tijd van 33.05, een persoonlijk record. Daarna veranderde alles drastisch omwille van de COVID-pandemie en vielen alle geplande wedstrijden weg." Seccafien woont al geruime tijd in het Australische Melbourne en bleef daar ook trainen tijdens de lockdown. "We hadden gedurende 111 dagen een lockdown in Melbourne en dat was heel zwaar voor iedereen. In heel die periode heb ik steeds alleen getraind en ik denk dat ik daar vooral op mentaal vlak voordeel heb uitgehaald."

Australië

"Australië heeft van bij het begin van de pandemie de situatie heel ernstig genomen en heeft ook heel goeie maatregelen genomen. Het resultaat is dat de situatie hier nu heel goed onder controle is en dat het normale leven terug zijn gang kan gaan. Ik zit dan ook in een bevoorrechte positie hier, want Athletics Australia heeft een volledig pisteseizoen gepland voor de lokale atleten. Ik krijg dus heel veel mogelijkheden om wedstrijden af te werken."

Olympische Spelen

De 30-jarige Canadese maakte in Rio 2016 haal Olympisch debuut en finishte als 20ste in de finale van de 5000m. Ze heeft haar zinnen dan ook gezet op een nieuwe deelname aan de Olympische Spelen. "Op de 5000m liep ik al de Olympische limiet, maar ik zou me ook graag plaatsen voor de 10000m. In januari loop ik in Melbourne een wedstrijd op die afstand en ik hoop me daar dan ook te verzekeren van mijn Olympisch ticket op de 10000m."

Sterke generatie

Canada heeft bij de vrouwen momenteel een heel sterke generatie op de lange afstand. Naast Andrea Seccafien, plaatsten Natasha Wodak en Malindi Elmore zich ook al voor de Olympische spelen. Beiden liepen met respectievelijk 2u26.19 en 2u24.50 de Olympische limiet voor de marathon. "Ik denk dat het de beste generatie ooit is. Ieder seizoen worden er nationale records gebroken en het algemeen niveau stijgt jaar na jaar. Dat werkt enorm inspirerend en het is tegelijk ook een hele eer om deel uit te maken van deze sterke generatie", besluit ze.

Spanje: Ait Alibou en Amebaw Ayer winnen Cross de Granollers

 

Embed from Getty Images

Esther Guerrero werd tweede op de Cross de Granollers

In België worden er in 2020 geen veldlopen meer georganiseerd, maar dat betekent niet dat er elders in Europa niet wordt gecrosst. In Spanje, dat ook in de tweede coronagolf zwaar getroffen is, werd gisteren de Cross Internacional de Granollers gelopen. In het totaal kwamen zo'n 900 atleten in actie.

Bij de mannen was de overwinning voor de Marokkaanse Spanjaard Lahcen Ait Alibou. Hij liep de afstand van 10km in een tijd van 30.09. De tweede en derde plaats waren voor Abdelaziz Merzougui en Abdennasser Oukhelfen, beiden ook genaturaliseerde Marokkanen.

Bij de vrouwen stond er geen maat op de Ethiopische Likina Amebaw Ayel. De Spaanse Esther Guerrero, voornamelijk bekend van de 800m, bood initieel nog wat weerwerk, maar uiteindelijk finishte Amebaw Ayer na 8 km met 40 seconden voorsprong op Guerrero. De derde plaats was voor Rosalía Tárraga. 

Japan: Akira Aizawa en Hitomi Niiya lopen indrukwekkende 10000m

 

Embed from Getty Images

Op het Japans kampioenschap hebben Akira Aizawa, bij de mannen, en Hitomi Niiya, bij de vrouwen, een absolute topprestatie geleverd op de 10000m. Aizawa liep de afstand in een tijd van 27.18.75 en staat daarmee 7de op de wereldranglijst van 2020. Hitomi tekende voor een indrukwekkende solo en klokte af na 30.20.44. Enkel de Nederlandse Sifan Hassan deed dit jaar beter.

Beide atleten verpulverden daarmee ook het nationaal record.

Club Deportivo Lugo ... het Spaanse Napoli

Embed from Getty Images

Een paar jaar geleden kreeg ik een wedstrijdtruitje van de Spaanse club CD Lugo cadeau. Ik kende de club niet, maar vond het truitje en het clubsymbool er wel leuk uitzien. Wat opzoekingswerk leerde me dat Lugo een stad is uit de Spaanse autonome regio Galicië en dat de club aantreedt in de Spaanse tweede klasse. Een van hun bekendste spelers blijkt Serge Sidoine Tchaha Leuko te zijn. De Kameroener, die al zes keer voor de nationale ploeg uitkwam, speelde zo'n vijf seizoen voor Lugo en verkaste deze zomer naar godbetert Waasland-Beveren. In de luttele minuten die hij al op onze Belgische velden te zien was, heeft hij ook nog geen onuitwisbare indruk nagelaten. 

Een paar jaar geleden verscheen de naam CD Lugo nog eens als een voetnoot in de Belgische pers. De club nam de Spanjaard Fede Vico eind 2016 over van RSC Anderlecht. De aanvallende middenvelder werd in 2013 als een groot talent voorgesteld in het toenmalige Constant Vanden Stockstadion. De ruwe diamant, zoals er al zoveel gepasseerd zijn bij Anderlecht, kon nooit de verwachtingen inlossen en kwam zelfs bijna niet aan spelen toe. Ook bij Lugo brak de voormalig Spaanse belofteninternational geen potten. Ondertussen speelt hij bij FC Granada in de Primera División, maar ook daar heeft hij geen vaste basisplaats. 

De afgelopen jaren ben ik de resultaten van Lugo dan ook beginnen volgen en ik werd ook een beetje fan van de "albivermellos". Zo gaat dat nu eenmaal als ik een voetbalshirt cadeau krijg. Het kind in mij komt dan altijd naar boven. De club bleek geen hoogvlieger te zijn, want ze bivakkeren steevast in de onderste regionen van de Segunda División. Vorig seizoen hebben ze zelfs pas op het nippertje de degradatie kunnen afwenden. Op de laatste speeldag moest de club, onder leiding van trainer Juanfran, winnen tegen Mirandes om hun verblijf in de tweede afdeling te verlengen. Lugo kwam in de eerste helft 0-1 achter en wist in de 66ste minuut gelijk te maken met een doelpunt van Cristian Herrera. Zes minuten voor tijd scoorde diezelfde Herrera het verlossende tweede doelpunt, waarmee Lugo het behoud kon veiligstellen. Na die wedstrijd vertelde trainer Juanfran dat hij zijn spelers op een bijzondere manier had weten te motiveren voor die allesbeslissende wedstrijd. Hij had namelijk contact opgenomen met niemand minder dan Diego Armando Maradona om een videoboodschap in te spreken. Enkele minuten voor de wedstrijd liet hij zijn spelers de video zien en uiteindelijk bleek dat een voltreffer, want de spelers bleven de hele match geloven in de overwinning en het behoud.

Trainer Juanfran bleek een goeie relatie te hebben met El Pibe de Oro, maar er is nog een reden waarom Maradona met plezier de spelers van Lugo een peptalk gaf. Er is namelijk een link tussen Maradona en de streek rond Lugo. De familienaam Maradona blijkt namelijk zijn oorsprong te hebben in die regio. Heden zijn er in Galicië nog heel wat mensen die de familienaam Maradona dragen. Pluisje was daarvan op de hoogte en sprak ooit de wens uit om die streek eens te bezoeken. Jammer genoeg is het er nooit van gekomen. Lugo zal allicht opnieuw een anoniem seizoen doormaken, maar ik blijf fan. Het wordt allicht wachten op een Spaanse afstammeling van het geslacht Maradona die Lugo in zijn eentje naar de Primera División trapt. Wie weet groeit Lugo dan op een dag uit tot het Spaanse Napoli. Un sueño que se llama el fútbol... 

AD10S DIEGO ...

Embed from Getty Images Diego Armando Maradona is niet meer. Amper 60 jaar is hij geworden ... dat is veel te jong en toch zag iedereen het aankomen. El Pibe de Oro was een tikkende tijdbom, want hij leefde en werd geleefd aan 200 km/uur. Geniaal was hij op een voetbalveld, maar te fragiel voor het leven ernaast. De voetballegende uit Buenos Aires werd tijdens en na zijn carrière geen enkel moment rust gegund. Zijn destructieve levensstijl, zijn drank- en drugsverslavingen ... de hele wereld zag het met lede ogen aan. De laatste jaren kwam hij meer in de pers omwille van zijn dolle fratsen en ongecontroleerd gedrag ... maar toch, dat is niet het beeld dat hij achterlaat. Hij was zonder twijfel de beste en meest iconische voetballer uit onze geschiedenis. De onnavolgbare dribbels, de traptechniek, zijn liefde voor de bal ... hij was voetbal in de puurste betekenis van het woord. In Argentinië en in Napels is hij een God, een voetbalgod zoals er nooit nog een zal zijn. Pelé, Cristiano Ronaldo, Messi ... hoe goed ze ook waren of zijn, je kan en mag ze niet in dezelfde zin met Maradona noemen. Maradona was een ongeëvenaarde voetbalgoochelaar die in 1986 in zijn eentje Argentinië naar de wereldtitel trapte. Vier jaar later deed hij dat huzarenstukje ei zo na nog eens over. Wat hij bij Napels realizeerde was bijna nog straffer. Met zijn voetbalvernuft deed hij de armzalige club uit Zuid-Italië verrijzen en schonk hij het voetbalgekke Napolitaanse volk twee nationale titels, een Italiaanse beker en een UEFA-Cup. In Napels viel hij echter ook ten prooi aan cocaïne en slechte vrienden. Zijn cocaïneverslaving heeft hem als mens en als voetballer gekraakt. Een voorbeeldfunctie voor de jonge voetballertjes heeft hij nooit gehad en gek genoeg werd dat ook niet van hem verwacht. Hij viel voortdurend van zijn voetstuk, maar werd er telkens ook weer op geplaatst. Hij was Diego Armando Maradona, de allerbeste voetballer die de wereld ooit gekend heeft. Zijn voetbalkunstjes, zijn dribbels, zijn liefde voor het spel, ... dat is de erfenis die hij achterlaat. En zijn fratsen ... ach, die zijn slechts een voetnoot in het bijna Bijbelse voetbalverhaal dat hij geschreven heeft. Adiós y descanse en paz, campeón. 

Bulgarije: Oud-voetballer en coach Nikola Spasov overleden

- 

Embed from Getty Images

In Bulgarije is Nikola Spasov, oud-voetballer en . Het was meteen ook de enige prijs die hij als huidig coach van de Bulgaarse eersteklasser Montana, op 61-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van COVID-19.

Nikola Spasov speelde in eigen land achtereenvolgens bij PFC Lokomotiv Sofia, FC Danav Ruse, PFC Cherno More Varna en PFC Spartak Varna. In zijn debuutjaar bij PFC Lokomotive Sofia (seizoen 1977-1978) hielp hij het team prompt aan de landstitel. Het was meteen ook de enige prijs die hij als speler behaalde. In 1986 trok hij naar Portugal, waar hij in zeven jaar voor vijf verschillende teams zou uitkomen : SC Farense, Salgueiros, Paços de Fereirra, Beira Mar en Rio Ave. Zijn beste periode in Portugal kende hij bij Paços de Ferreira. In het seizoen 1989-1990 scoorde hij 34 keer in 33 wedstrijden en had daarmee een groot aandeel in de promotie van de club naar de Portugese hoogste afdeling. Hij schreef ook geschiedenis door als eerste speler van Paços de Ferreira te scoren in de eerste klasse.
Na zijn Portugees avontuur keerde Spasov in 1993 terug naar zijn thuisland en speelde hij nog een seizoen voor Cherno More Varna.

Trainerscarrière

Eind de jaren negentig zette hij zijn eerste stappen als coach bij een aantal Spaanse en Portugese amateurclubs. Zijn trainerscarrière op het hoogste niveau startte in 2007 toen hij overnam bij Cherno More Varna. Hij bleef er twee seizoenen, maar zou er in 2014 een tweede keer aan het roer komen. In het seizoen-  pakte hij met die club de Bulgaarse titel en het seizoen won hij de Supercup. Naast Cherno More Varna coachte hij in eigen land ook nog Bregalnica Stip, Svelkavitsa, Spartak Varna, Kaliakra Kavarna, Tsarsko Selo en Montana. In 2018 was hij ook korstondig aan de slag in Kazachstan bij Kyzylzhar. 

Zwitserland: verspringster Irene Pusterla kondigt afscheid aan

 

Embed from Getty Images

De Zwitserse verspringster Irene Pusterla heeft gisteren haar afscheid van de atletiek aangekondigd. De 32-jarige atlete werd maar liefst 14 keer nationaal kampioene in het verspringen en bracht het Zwitsers record op 6m84. In 2012 werd ze zesde op het EK in Helsinki en dat jaar nam ze ook deel aan de Olympische Spelen van Londen. Voorts nam Pusterla, die atletiek combineerde met haar job als psychologe, ook deel aan het WK in 2011 en aan het EK in 2010 en 2014.

Nieuw-Zeeland: Matt Baxter en Camille Buscomb pakken nationale titel op de 10km

 

Embed from Getty Images In Nieuw-Zeeland werd afgelopen zaterdag het nationaal kampioenschap 10km op de weg afgewerkt. Bij de mannen ging de zege naar Matt Baxter die afklokte na 30.32. De atleet uit New Plymouth hoopte vooraf op een tijd rond de 29.30, maar door de regen en de felle wind slaagde hij daar niet in. 

Retro - 1992 : De controversiële Olympische titel van Khalid Skah

Embed from Getty Images 

Khalid Skah is een van de vele talentrijke afstandslopers die Marokko heeft voortgebracht. In eigen land werd hij in zijn gloriejaren geprezen als een nationale held, maar voor het grote internationale publiek was hij een controversiële figuur. Die stempel kreeg hij na zijn Olympisch goud op de Spelen van Barcelona in 1992. Tijdens de finale van de 10000m was het publiek getuige van een beklijvende tweestrijd tussen de Kenyaan Richard Chelimo en Khalid Skah. Op vier ronden van het einde dubbelde het duo Hammou Boutayeb, een landgenoot van Skah. Boutayeb beet zich echter vast in het spoor van het leidersduo en wisselde enkele woorden met Skah. Vervolgens ging Boutayeb voor Chelimo lopen en hinderde hem zodat het tempo wat stokte...hetgeen Skah goed uitkwam, want hij leek aan zijn limiet te zitten. Voor het ingaan van de laatste ronde werd Boutayeb door een jurylid aangemaand om zich niet meer te mengen in de strijd tussen Chelimo en Skah. Uiteindelijk draaide het uit op een langgerekte sprint waarin de Marokkaan aan het langste eind trok. Skah was door het dolle heen, maar het publiek jouwde hem uit. Kort na de wedstrijd besliste de jury om Skah te diskwalificeren omwille van de onsportieve acties van zijn landgenoot Boutayeb. Een dag later trok de jury die beslissing opnieuw in en mocht Skah alsnog het podium betreden om zijn gouden medaille in ontvangst te nemen. Tijdens het Marokkaans volkslied liet het publiek nogmaals zijn ongenoegen blijken door Skah te trakteren op een gigantisch fluitconcert. De Marokkaan liet het echter niet aan zijn hart komen en genoot zichtbaar van zijn gloriemoment. Toch ging deze wedstrijd en de zege van Skah de geschiedenisboeken in als een van de meest controversiële wedstrijden uit de geschiedenis van de Olympische Spelen. 

Khalid Skah blijft echter een van de beste langeafstandslopers uit de atletiekgeschiedenis en hij heeft ook rijkgevuld palmares:

* 1990: GOUD op het WK veldlopen in Aix-Les-Bains (Fra)

* 1990: GOUD op Afrikaans kampioenschap 10000m

* 1991: GOUD op het WK veldlopen in Antwerpen (Bel)

* 1991: BRONS op het WK 10000m in Tokio (Jap)

* 1992: GOUD op de OS 10000m in Barcelona (Spa)

* 1993: WERELDRECORD op de twee mijl in Hechtel (Ned): 8.12.17

* 1994: GOUD op het WK halve marathon in Oslo (Nor)

* 1995: ZILVER op het WK 10000m in Göteborg (Zwe)

* 1998: BRONS op het WK halve marathon in Uster (Zwi)

Zijn persoonlijke records:

1000m: 2.26.00

1500m: 3.38.10

2000m: 5.03.90

3000m: 7.36.70

5000m: 13.00.54

10000m: 27.14.53

3000m steeple: 8.19.30

2 mijl: 8.12.17

5 mijl: 22.28.00

10 mijl: 46.17.00

halve marathon: 1.00.24

marathon: 2.16.34

Wayde Van Niekerk klokt 45.89 in Potchefstoom

 

Embed from Getty Images

Sind enkele dagen zijn de coronamaatregelen in Zuid-Afrika wat versoepeld en daardoor kunnen er ook opnieuw atletiekwedstrijden worden georganiseerd. Wayde Van Niekerk kwam afgelopen dinsdag in Potchefstoom in actie op de 400m en klokte af in een voor hem zeer matige 45.89.

De Zuid-Afrikaanse wereldrecordhouder komt van heel ver terug, want in 2017 liep hij een zware knieblessure op. Het herstel nam langer in beslag dan oorspronkelijk gedacht en uiteindelijk trad hij pas eind februari van dit jaar opnieuw in competitie. Hij liep toen in Bloemfontein naar een tijd van 47.42. Er kwam echter geen vervolg op zijn comeback, want vanaf begin maart hield het coronavirus de hele sportwereld in een houtgreep. Uiteindelijk zou Van Niekerk in augustus een aantal wedstrijden in Europa afwerken, maar door een positieve coronatest moest hij ook die plannen opbergen. Op 15 september liep hij toch nog één wedstrijd op Europese bodem. In het Zwitserse Bellinzona kwam hij tot 45.58, en tijd die hij in Potchefstoom graag wou verbeteren. Uiteindelijk strandde hij op 45.89. "Ik ben niet tevreden met mijn prestatie, maar ik ben op goeie weg. Het ontbreekt me momenteel nog aan wat wedstrijdritme, maar dat komt wel in orde", liet hij op twitter weten.

Denka Athletics Challenge Cup in het Japanse Niigata

 

Embed from Getty Images

Op dinsdag 03 november werd in het Japanse Niigata de Denka Athletics Challenge Cup 2020 georganiseerd. Door de coronapandemie kwamen hoofdzakelijk Japanse atleten aan de start. De meeting in het Denka Big Swan Stadium haalde een degelijk niveau met een aantal uitschieters. Naoto Hasegawa liet een knappe 2m20 noteren in het hoogspringen en Mizuki Obuchi liep naar een persoonlijk record van 45.78 op de 400m. Bij de vrouwen zorgde de Kenyaanse Margaret Ekidor met 15.16.75 op de 5000m voor de beste prestatie. 

Nieuw-Zeeland maakt zich op voor de Auckland Marathon

 

Embed from Getty Images

Terwijl Europa kreunt onder de Corona-pandemie, gaat het leven in Nieuw-Zeeland zijn gewone gang. De kiwi's slaagden erin met een strenge lockdown het virus onder de knoet te houden en het land is sinds begin oktober zo goed als coronavrij. Het volk herleeft en ook op sportief vlak kan er opnieuw heel veel. De mensen kunnen terug naar het rugbystadion en ook grote atletiekorganisaties kunnen weer op poten gezet worden. Op 01 november komen zo'n 13.000 atleten aan de start van de Auckland Marathon.

Normaal komen in Auckland ook heel wat internationale atleten aan de start, maar de editie van 2020 wordt er eentje exclusief voor de Nieuw-Zeelanders. Het land heeft immers nog steeds zijn grenzen gesloten. Toch rekent de organisatie erop dat het een mooie en hoogstaande editie wordt. De Nieuw-Zeelandse toppers zagen hun plannen om in Europa een aantal mooie marathons te lopen gedwarsboomd door de corona-pandemie en hunkeren naar een wedstrijd op niveau. De grote favoriet voor de zege bij de mannen is Daniel Jones. Met een persoonlijk record van 2u16.15 is hij de snelste atleet die aan de start komt. Begin maart trok de 30-jarige marathonloper voor een stage van vijf weken naar Kenia. COVID-19 zorgde er echter voor dat die vijf weken verlengd werden tot vijf maanden. "In die vijf maand heb ik heel goed kunnen trainen en ben ik blessurevrij gebleven. Normaal ging ik in december starten in Valencia, maar door de corona-opstoot in Europa, wil ik gewoon hier in veilige omstandigheden een wedstrijd lopen. Ik ben in goeie vorm en de Auckland Marathon lijkt me een ideale wedstrijd om terug ritme op te doen," laat hij weten. Bij de vrouwen wordt het vooral uitkijken naar Alice Mason (33). Ze werd de laatste drie jaar telkens nationaal marathonkampioene en heeft een persoonlijk record van 2u38.35 achter haar naam staan.