 |
| Foto: www.lindseydegrande.be |
Deze morgen las ik op de blog van Lindsey De Grande dat er een eind gekomen is aan haar profcontract bij Atletiek Vlaanderen. Dit nieuws werd haar gemeld in een brief ... kurkdroog, gevoelloos en zonder verdere uitleg. Een telefoontje of een persoonlijk gesprek kon er blijkbaar niet van af. Lindsey lijdt aan chronische leukemie en desondanks studeert ze binnenkort af aan de universiteit van Leuven, probeert ze terug haar niveau van weleer op de piste terug te bereiken en is ze een voorbeeld voor zoveel andere kankerpatiënten. Ze doet dit alles met een ongekende levenslust en moed, waar je niet anders dan bewondering voor kunt hebben. Tijdens de afgelopen twee jaar zijn de prestaties van Lindsey gestaag maar best mooi vooruitgegaan. Haar ultieme doel, terug bij de Europese top van de halve fond behoren, heeft ze nog niet bereikt ... maar ik ben er zeker van dat ze verdomd dicht in de buurt zal komen de komende jaren. Voor mij is Lindsey De Grande en niemand anders de enige echte Sportvrouw van het Jaar ... en van de afgelopen jaren. Dag in dag uit vecht ze tegen een verschrikkelijke ziekte, probeert ze een zo normaal mogelijk leven te leiden en jaagt ze haar dromen na. Dit alleen al verantwoordt de steun van Atletiek Vlaanderen. Iedereen ziet duidelijk dat Lindsey vooruitgang boekt en dan plots, nu ze de steun meer dan ooit nodig heeft, laten ze haar vallen. Zielig vind ik dat ... en ik kan me niet van het idee ontdoen dat dit vanaf dag één ook de bedoeling is geweest van Atletiek Vlaanderen. 'Het arme meisje vecht tegen kanker ... laten we haar maar steunen want het zal niet lang duren vooraleer ze de hoop op een atletiekcarrière opgeeft en dan kan het contract vanzelf een stille dood sterven', moeten ze gedacht hebben Nu ze echter zien dat Lindsey een echte doorbijter is en haar droom helemaal niet opgeeft, moeten ze nu een andere reden vinden om het contract te beëindigen. Dan maar een kurkdroge melding dat haar prestaties een verdere ondersteuning niet meer kunnen verantwoorden. Zo zien we nog maar eens hoe gevoelloos en verfoeilijk onze maatschappij geworden is.
Lindsey, net zoals zoveel anderen hoop ik dat je Atletiek Vlaanderen lik op stuk geeft en een fantastische atletiekjaar tegemoet gaat ... maar bovenal wens ik je veel moed, doorzettingsvermogen en kracht om te blijven vechten tegen je ziekte en om je dromen te blijven koesteren. Dream it. Do it.
