Scolari nieuwe bondscoach Brazilië?

Foto: Olivier Morin/AFP-Getty Images

Naar alle waarschijnlijkheid zal Luiz Felipe Scolari de nieuwe bondscoach worden van Brazilië. Scolari leidde de Seleção reeds in 2002 naar de Wereldtitel. Ook met de Portugese nationale ploeg haalde hij heel mooie resultaten: finale op het Europees Kampioenschap 2004 en vierde plaats op het Wereldkampioenschap 2006. Na zijn periode bij de Portugese nationale ploeg, stond hij een tijdje aan het roer bij de Engelse topclub Chelsea. Dit werd echter geen groot succes en hij werd vroegtijdig ontslagen na tegenvallende resultaten. Daarna koos Scolari voor het grote geld door het Oezbekische Bunyodkor. Hij verdiende daar maar liefst 13 miljoen € per jaar. Ook bij deze club werd zijn contract vroegtijdig ontbonden omdat hij de verwachtingen niet kon inlossen. In 2010 keerde hij terug naar zijn vroegere liefde, de Braziliaanse topclub Palmeiras. Met die club veroverde hij de Copa do Brasil, maar opnieuw werd Scolari in september 2012 vroegtijdig ontslagen. Nu zit de kans er dus dik in dat Big Phil de opvolger wordt van Mano Menezes.

De keuze voor Scolari lijkt me wat vreemd. Is het recept Scolari al niet een beetje achterhaald? Het is een energieke coach die een ploeg enorm kan motiveren ... maar over de manier waarop hij een ploeg laat spelen heb ik mijn twijfels: veel te defensief. Maar goed, met de Braziliaanse en Portugese nationale ploeg heeft hij op die manier wel resultaat geboekt. Wie weet speelt hij het opnieuw klaar. Felipão is in elk geval enorm geliefd in zijn thuisland en de Brazilianen zijn ervan overtuigd dat hij de beste keuze is.

Scoort Van Wolfswinkel binnenkort voor Tottenham?

Foto: footballmanagerstory.com

De Portugese trainer André Villas-Boas van Tottenham Hotspur heeft zijn oog laten vallen op de Nederlandse spits Ricky Van Wolfswinkel. Als het van Villas-Boas afhangt, dan speelt de 23-jarige goalgetter in januari al bij de Spurs. Van Wolfswinkel zit nochtans in een mindere periode en zijn ploeg Sporting Clube de Portugal beleeft momenteel de ergste crisis uit hun geschiedenis. Vorig seizoen heeft hij echter bewezen dat hij een neus heeft voor doelpunten want in 34 matchen trof hij 21 keer raak voor Sporting.

Laat ons hopen voor Franky Vercauteren dat Van Wolfswinkel tijdens de winterstop geen andere oorden opzoekt want hij heeft niet echt veel scorende alternatieven. 

Anthony Van Loo: hartpatiënt en topsporter

Foto: www.kvmechelen.be

De wedstrijd KV Mechelen - Waasland-Beveren was pas twee minuten oud toen Anthony Van Loo naar zijn hart tastte en om zijn vervanging vroeg. Bij iedereen stond de schrik op het gezicht te lezen want Anthony Van Loo is een hartpatiënt bij wie een defibrilator is ingeplant. Iedereen dacht spontaan terug aan de bewuste wedstrijd in 2009 tussen Roeselare en Antwerp. Van Loo, die toen nog bij Roeselare speelde, viel plots levensloos neer ten gevolge van een hartstilstand en enkele seconden later schoot zijn hart met een schok terug in gang. De defibrilator had zijn werk gedaan. Deze keer kwam het niet zover. Anthony had een bal hard tegen zijn borst gekregen en was daardoor in ademnood gekomen. Hij is in paniek geraakt en hij durfde niet meer verder voetballen, ondanks het feit dat er met zijn hart op dat ogenblik niets aan de hand was. 

Ikzelf heb nooit begrepen hoe Anthony Van Loo het mentaal kan opbrengen om als hartpatiënt topsport te blijven doen. Ik spreek een beetje uit ervaring want ik ben zelf ooit gestopt met atletiek op hoog niveau omwille van (onschuldige) hartritmestoornissen. Mentaal vond ik het enorm moeilijk om op training nog voluit te gaan want in mijn achterhoofd was er steeds de gedachte "wat als...". Je hoofd ervan overtuigen dat er niets verkeerd is met je hart, is het moeilijkste en dat wordt vaak onderschat. Voor Anthony Van Loo is de situatie dan nog zoveel complexer. Hij is echt een hartpatiënt en hij heeft al eens een hartstilstand gehad. Toch kan hij het opbrengen om topsport te blijven doen... terwijl de angst toch altijd aanwezig moet zijn. Persoonlijk zou ik in zijn situatie de topsport al lang vaarwel gezegd hebben. Het is toch allemaal het risico niet waard en er zijn belangrijker dingen in het leven. Nu ja, iedereen is verschillend en iedereen gaat anders met dergelijke zaken om. Van Loo is trouwens geen alleenstaand geval. Wereldwijd zijn er zo'n 376 beroepssporters bij wie een defibrilator is ingeplant. Al deze sporters worden opgevolgd door een team topartsen waaronder Dr. Pedro Brugada. Ikzelf werd in de tijd ook behandeld door Dr. Brugada, die bekend staat als een van de beste en bekendste hartchirurgen ter wereld. Brugada had nooit veel tijd voor mij en ik heb naar mijn gevoel nooit voldoende uitleg gekregen. Nu ja, hij was dan ook een druk bezet man en ik neem aan dat hij voor echte topsporters wel de tijd nam en dat hij ervoor zorgde dat die wel psychologische ondersteuning kregen tijdens het hele proces. Maar kom, met mij is het uiteindelijk toch ook allemaal goed gekomen, alhoewel dit toch steeds een teer punt blijft. Telkens ik iets hoor over een topatleet met hartproblemen of de tragische dood van een topsporter, dan komen de gevoelens van vroeger toch nog een beetje terug. Dit is normaal en ik neem aan dat dat bij Anthony Van Loo toch ook het geval is. Ik kan mij niet inbeelden dat hij daar allemaal mee omgaat alsof het niets is.

Ik wens Anthony Van Loo een succesvolle en gezonde carrière toe ... maar als ik hem zie spelen, dan zal ik toch altijd denken "wat als...".

FC Barcelona in de Franse Ligue 1?

Vandaag moesten de Catalanen naar de stembus voor de regionale verkiezingen. Indien de extreem-rechtse Convergència i Unió-partij een enorme meerderheid behaalt, dan zou er wel eens een referendum kunnen komen met als inzet de onafhankelijkheid van Catalonië. 

Het is natuurlijk nog zover niet, maar stel dat Catalonië een onafhankelijk staat wordt. Dit zou enorme gevolgen hebben voor Catalonië zelf ... maar ook voor FC Barcelona, het Catalaanse uithangbord bij uitstek. Catalonië is een kleine regio en heeft niet de mogelijkheid om een eigen competitieve competitie in te richten. Er zouden slechts een paar ploegen zijn en daarom zou er voor een andere oplossing moeten gezocht worden. Zo zou FC Barcelona in een "buitenlandse" competitie moeten aantreden en dit zou dan de Spaanse  ... of de Franse competitie worden. 

João Tomás : 100ste doelpunt in de Portugese Liga

Foto: VisãoDesportiva.com

João Tomás. Deze naam zal de modale Belgische voetbalfan niet zo heel veel zeggen. De 37-jarige spits van Rio Ave kan nochtans een indrukwekkend palmares voorleggen. Hij heeft onder andere voor topclubs Benfica, Betis Sevilla, Braga, Boavista en Guimarães gespeeld en overal pikte hij zijn doelpunten mee. Hij heeft in Portugal ook de hoogdagen van de Braziliaanse spits Mario Jardel meegemaakt. Hij speelde in die tijd nog voor het nietige Academica Coimbra. Dikwijls legde hij de Braziliaan het vuur aan de schenen voor de titel van topschutter van Portugal. Door zijn fysieke gelijkenis, noemden ze hem ook wel de "Jardel van Coimbra".

Momenteel speelt João Tomás voor de Portugese eersteklasser Rio Ave en ook in de herfst van zijn carrière blijft hij scoren. Dit seizoen zit hij al aan 5 doelpunten, waarvan hij er dit weekend 3 heeft gescoord op het veld van Vitoria Setubal. Daarmee heeft hij zijn totaal aantal doelpunten in de Portugese Liga op 101 gebracht. Een fantastische prestatie van een van de meest ondergewaardeerde spitsen die Portugal ooit heeft gekend. Hij staat ook bekend als een zeer faire en correcte speler die door zijn collega's enorm wordt gewaardeerd.

Deze goalgetter heeft ook zijn (financieel) geluk beproefd bij twee ploegen in Qatar en een ploeg in de Verenigde Arabische Emiraten. Het was telkens een kortstondig verblijf, maar vooral in Qatar scoorde hij aan de lopende band (16 goals in 26 wedstrijden). Eigenlijk best een verstandige keuze om daar langs de kassa te passeren want daarmee heeft hij zijn financiële toekomst verzekerd. Nu kan hij in eigen land een mooi einde breien aan zijn mooie carrière.

João Tomás heeft ook vier keer voor de nationale ploeg gespeeld. Hij heeft 1 doelpunt gemaakt in het shirt van Portugal: tijdens een vriendschappelijke wedstrijd in en tegen Koeweit (1-1).

Georges Grün, 27 jaar geleden

Vandaag is het exact 27 jaar geleden dat Georges Grün het beroemdste doelpunt uit de Belgische voetbalgeschiedenis heeft gescoord: een kopbaldoelpunt die de Rode Duivels op het Wereldkampioenschap van 1986 in Mexico bracht. De Rode Duivels hielden zo Nederland uit de Wereldbeker.

Legendarisch doelpunt en al even legendarisch het commentaar van Rik De Saedeleer. "Danke Georges".

Jaime Pacheco ... emotioneel afscheid in China

De Portugese trainer Jaime Pacheco heeft besloten om na twee succesvolle jaren als trainer van Beijing Guoan afscheid te nemen van de club en China. Pacheco behaalde met zijn club achtereenvolgens een tweede en een derde plaats in het Chinese kampioenschap. De club is hierdoor voor de tweede opeenvolgende keer verzekerd van een plaats in de Aziatische Champions League. De supporters van Beijing Guoan hebben de Portugese trainer een afscheid gegeven die hij niet snel zal vergeten. Op de luchthaven stroomden duizenden supporters toe om Pacheco te bedanken voor wat hij de afgelopen twee jaar gepresteerd had. Indrukwekkend hoe al die Chinezen "Pacheco, Pacheco!!" scandeerden.

Jaime Pacheco is in Portugal een gerespecteerde coach. Zijn grootste successen haalde hij met Boavista. In 2001 leidde hij het team naar zijn eerste en enige landstitel en in het seizoen 2002-2003 haalde hij met Boavista de halve finale van de UEFA CUP.

Sérgio Conceição op zijn best ... als trainer

Foto: Global Imagens

Sérgio Conceição was als speler 3 seizoenen te bewonderen op de Belgische voetbalvelden. Bij Standard Luik werd op handen gedragen en hij groeide vrijwel van bij zijn eerste optreden uit tot publiekslieveling. Sérgio Conceição was een speler die altijd met volle overgave voetbalde. Zijn passie, zijn winnaarsmentaliteit, zijn vechtlust ... en zijn respect voor de fans typeerden hem als speler. Net als zijn licht ontvlambaar karakter. Wie herinnert zich niet zijn uitsluiting in de wedstrijd tegen Zulte-Waregem waarbij hij zijn shirt uittrok en het in gezicht van de scheidsrechter duwde. Een actie die hem 4 maanden schorsing opleverde.

Momenteel is Sérgio Conceição werkzaam als trainer van de Portugese eersteklasser SC Olhanense. Dit weekend werd Olhanenese uitgeschakeld in de Portugese beker na een 2-1 verlies tegen Paços de Ferreira. Tot de 77ste minuut stonde Olhanense nog met 0-1 voor. Op dat moment kreeg Tiago Targino (Olhanense) een tweede gele kaart na het overbodig wegtrappen van de bal bij een stilliggende fase. Drie minuten na de uitsluiting stond het al 2-1 voor Paços de Ferreira. Op de persconferentie na de match was Sérgio Conceição zijn eigen vurige zelve. Hij was furieus en vooral Targino moest het ontgelden. De winnaar van de Belgische Gouden Schoen van 2005 haalde verschroeiend uit naar Targino. "Ik kan niet begrijpen dat een speler op zo'n moment zo'n domme gele kaart pakte. Hij liet de ploeg in de steek en hij mag de uitschakeling op zijn conto schrijven", zei hij. "Zolang ik hier trainer ben, zal Targino niet meer spelen", ging hij verder. Een zware uitspraak van "El Maestro" ... vooral omdat hij in zijn carrière toch ook wel veel onnodige gele en rode kaarten heeft gekregen zoals onder andere voor zijn eindeloos gemekker op de scheidsrechter. Maar goed, dit is Sérgio Conceição ten voeten uit. Als speler en als trainer. Je houdt ervan of je houdt er niet van. Maar je moet toegeven dat dergelijke spelers / trainers het voetbal toch kleur geven. Voor zo'n mensen kom je naar het stadion. Sérgio Conceição zal nooit veranderen ... en da's maar goed ook. Deze schuimbekkende etterbak heeft echter wel een hart van goud. In Portugal staat hij bekend als iemand die oog heeft voor de minder bedeelden. Hij steunt er tal van goeie doelen en als speler was hij ook altijd de eerste om na de match mindervalide supporters persoonlijk te gaan groeten. Op dat vlak is hij een voorbeeld voor vele anderen. 

Wedden dat Tiago Targino binnen een paar weken terug gewoon op het veld staat? In het heetst van de strijd doet iemand als Sérgio Conceição de ergste uitspraken, maar eens alles bekoeld is, dan is hij terug de aimabele man met een groot hart. Zo ging hij bij Lazio Roma op training eens op de vuist met zijn boezemvriend Fernando Couto. De dag erna was de ruzie gewoon bijgelegd. Dat is Sérgio Conceição.

Robert Enke ... nog niet vergeten

Foto: dpa

Exact 3 jaar geleden werd de hele voetbalwereld met verstomming geslagen. Robert Enke, doelman van Hannover en van de Duitse nationale ploeg, benam zichzelf op 10 november 2009 van het leven. Onbegrijpelijk op het eerste zicht dat een topvoetballer op het hoogtepunt van zijn carrière overgaat tot zo'n wanhoopsdaad. Hij had alles om gelukkig te zijn ... en toch was hij het niet. Robert Enke leed aan een ziekte die hij voor de hele wereld verborgen hield en die hij in zijn eentje trachtte te overwinnen: depressie. 

Na zijn dood werd een biografie over zijn leven uitgebracht door journalist en vriend, Roland Reng. In die biografie "Een al te kort leven" wordt tot in het kleinste detail beschreven wat een depressie doet met een topvoetballer. Het sloopte hem volledig en ondanks de liefde en steun van zijn echtgenote Teresa, verloor hij de eenzame strijd. Ik raad iedereen aan om dit boek te lezen, want het levensverhaal van deze topsporter raakt een mens tot in zijn diepste wezen.

Robert Enke was een topvoetballer ... maar ik respecteer hem nog meer als mens. Robert, ik hoop dat je met je verhaal mensen helpt die met dezelfde ziekte te kampen hebben. 

"A mistake wasn't the whole game, a game was never the whole season, a season wasn't a career. A career isn't a life."

Rest in Peace, kampioen !!

Genkse hooligans in Lissabon?

Foto: De Morgen

Genk blijft het goed doen in Europa. Gisteren speelden ze 1-1 gelijk op het veld van Sporting Clube de Portugal. Een oververdiend gelijkspel ... maar het verlossende doelpunt viel pas in blessuretijd. Supersub Plet scoorde op voorzet van Thomas Buffel en deed de Portugese gezangen op de tribunes verstommen. 

In de Portugese media wordt gemeld dat een paar uur voor de match op het nippertje een confrontatie tussen supporters van Sporting en Genk verhinderd werd. De supporterclans van beide teams hadden om 19u een confrontatie gepland nabij het metrostation Cais de Sodré. De politie werd getipt en kon net op tijd verhinderen dat het tot een gevecht kwam. Uiteindelijk werden 7 Belgische supporters opgepakt. Volgens de Portugese politie werd een ware veldslag verijdeld want er was sprake van 160 supporters die op zouden dagen voor een straatgevecht in ware hooligan-stijl. Dergelijke confrontaties tussen hooligans komen nog geregeld voor tussen rivaliserende supporterclans in Nederland en Engeland. Het verwondert me wel dat Genk-supporters zich daaraan bezondigen ... want over het algemeen zijn dit heel faire supporters. Nu ja, er zijn altijd wel relschoppers en alcohol kan ook rare dingen doen. 

In de Belgische media wordt met geen woord gerept over dit incident ... alle aandacht gaat uit naar het sportieve, het gouden punt voor Genk. Terecht?

Thomas Chatelle eindelijk onderdak

Foto: LaMeuse.be

Thomas Chatelle heeft een nieuwe club ...RAEC Mons. Eindelijk!!! Onbegrijpelijk dat zo'n speler bijna 5 maand zonder club zat. De stijlvolle flankaanvaller heeft succesvolle jaren gekend bij Racing Genk en eigenlijk ook wel bij Anderlecht. De laatste seizoenen werd hij door Anderlecht uitgeleend aan het Nederlandse NEC en daarna aan STVV. Sinds eind vorig seizoen zat hij zonder club. Als je ziet hoeveel tweederangs buitenlanders de Belgische eersteklassers aantrekken, is het toch onbegrijpelijk dat een speler als Chatelle over het hoofd gezien wordt. Volgens mij kan hij bij heel veel clubs een meerwaarde betekenen ... uiteindelijk heeft hij Enzo Scifo kunnen overtuigen en heeft hij een contract getekend bij RAEC Mons. Een goeie zet want volgens mij gaan ze veel plezier aan hem beleven. Mons is trouwens opnieuw bezig aan een goed seizoen en ze zullen zich probleemloos handhaven in de middenmoot van het klassement. Een dikke pluim voor Scifo ... een van de meest onderschatte trainers uit de Jupiler Pro League. Hij heeft ook lang moeten wachten op een deftige kans als trainer in eerste klasse en dat dan net hij Chatelle een nieuwe kans geeft, siert hem.

Ik hoop dat Chatelle de pannen van het dak speelt bij Mons want het is een modelprof. Dit heeft hij in het verleden al genoeg bewezen. In eerste instantie zal hij de geblesseerde Tim Matthys moeten vervangen, maar op lange termijn zal hij de ploeg vooral veel ervaring en maturiteit bijbrengen. 

Zus van Hulk ontvoerd

Foto: Getty

Deze namiddag werd Angélica Aparecida Vieira, zus van de Braziliaanse stervoetballer Hulk, ontvoerd in Campina Grande (Paraíba - Brazilië). Dit werd bevestigd door de plaatselijke Militaire Politie.

Omstreeks 14u plaatselijke tijd (18u in België) werd de vrouw met geweld uit haar auto gesleurd nabij een restaurant in Campina Grande. 

Voorlopig werd geen verdere informatie vrijgegeven door de Militaire politie.

In Zuid-Amerika gebeurt het wel vaker dat familieleden van stervoetballers worden ontvoerd. Robinho, Luis Fabiano, Grafite en Juan Riquelme zijn maar enkele voorbeelden. Zij betaalden enorm veel geld om ontvoerde familieleden vrij te krijgen. Nu is Hulk dus aan de beurt. In Zuid-Amerika lijkt kidnapping even rendabel als drugshandel. Het is trouwens een van de snelst groeiende industrieën ter wereld, hoe raar dit ook mag klinken. In Zuid-Amerika zijn er kidnapbendes die zich specifiek richten op ontvoeringen van topsporters en hun familie en ze rijven er jaarlijks 500 miljoen euro mee binnen. 

Bye bye Georges

Foto: Belga

Heuglijk nieuws uit Jan Breydel ... trainer Georges Leekens werd zopas ontslagen. Ik moet zeggen dat ik nog nooit zoveel leedvermaak gehad heb bij het ontslag van een trainer als nu. What comes around, goes around, Georges. De Rode Duivels liet je in de steek om Club Brugge, de club van je hart, te gaan coachen. Yeah right, een regelrechte keuze voor het geld ... én angst om met de meest talentrijke lichting Rode Duivels te falen. "Mijn werk is voor 90 % af bij de Rode Duivels" ... met deze quote nam hij afscheid van de Duivels. Man toch, het grote werk moest nog beginnen want met deze groep moesten we eigenlijk al op het EK in Polen en Oekraïne gestaan hebben. 

Maar kom, eind goed al goed. Met Mark Wilmots hebben we nu eindelijk een trainer bij de Rode Duivels waarop je kunt bouwen en Club Brugge kan terug op zoek naar zijn ware identiteit want met de huidige spelers kan je wel degelijk grootse dingen realiseren. En Georges, tja, die kan terug naar Abu Dhabi of Algerije trekken  ... daar geloven ze zijn sprookjes misschien nog. So long, Georgie Boy.

Rashidi Yekini

Foto: Net Photo

Wie herinnert zich dit beeld niet van Rashidi Yekini op het WK 1994 in de Verenigde Staten. Zelden zo'n emotionele reactie gezien na het scoren van een doelpunt. Yekini bleef maar in het doel staan en liet zijn emoties de vrije loop. Prachtig. Het was het eerste doelpunt voor Nigeria op een wereldkampioenschap. Yekini maakte toen deel uit van de gouden generatie van Nigeria. De Super Eagles hadden toen spelers als Amokachi, Amunike, Ikpeba, Oliseh,... in de ploeg.

Yekini heeft in zijn carrière bij veel verschillende clubs gespeeld maar zijn beste niveau haalde hij bij de Portugese subtopper Vitoria Setúbal. In 122 wedstrijden scoorde hij 93 keer, een indrukwekkend gemiddelde. In het seizoen 1993/1994 werd hij zelfs topschutter in Portugal met 34 doelpunten. Datzelfde jaar werd hij ook als eerste Nigeriaanse speler uitgeroepen tot Speler van het Jaar in Afrika. Hij speelde 58 keer voor de nationale ploeg en scoorde daarin 37 keer. Daarmee is hij nog steeds de all-time topscorer voor de Super Eagles.

Rashidi Yekini beëindigde zijn actieve spelerscarrière op 41 jarige leeftijd in eigen land en leefde daarna heel teruggetrokken in Nigeria. Hij schuwde ook de media angstvallig en in 2010 had hij het voorstel om ambassadeur te worden van het Nigeriaanse voetbal geweigerd. Uiteindelijk stierf hij op 4 mei 2012 na een slepende ziekte. De hele voetbalwereld treurt om het verlies van deze legendarisch speler. Hij werd 48 jaar en laat 3 kinderen na. 

Pecho de Águila

Foto: Hondurasfutbol.com

16 juni 1982. Heel Spanje kijkt uit naar de eerste wedstrijd van het gastland op het Wereldkampioenschap voetbal. De tegenstander is het nietige Honduras dat voor de eerste keer in zijn geschiedenis de eindronde van het tornooi gehaald had. Iedereen verwacht een doelpuntenfestival van de Spanjaarden. Het liep helemaal anders ... en één man maakte zich die avond onsterfelijk: Héctor Ramón Zelaya, bijjgenaamd Pecho de Águila.

De wedstrijd is 7 minuten onderweg wanneer Honduras met een splijtende actie door de Spaanse verdediging brak en Zelaya met een prachtig doelpunt het Spaanse publiek stil kreeg. Uitzinnig van geluk vierde Zelaya zijn doelpunt en met hem de hele ploeg ... en voor het tv-scherm een hele natie. Honduras speelde een heel sterke wedstrijd tegen Spanje en enkel door een licht toegekende strafschop kon Spanje in de 65ste minuut langszij komen. Het 1-1 gelijkspel was een prachtig resultaat voor Honduras en tot op vandaag blijft dit het belangrijkste sportieve exploot van het land uit Centraal-Amerika. 

Zelaya versierde na het WK een transfer naar het Spaanse Deportivo La Coruña, maar een oude blessure zorgde ervoor dat er nooit een degelijk niveau haalde. Hij zou nooit volledig herstellen van de blessure en daarom stopte hij in 1983 op 24-jarige leeftijd met voetbal en keerde hij terug naar Honduras. Hij kende een heel korte carrière, maar dat ene doelpunt maakte van hem wel een volksheld. Tot op heden wordt hij er nog over aangesproken en hij geldt nog steeds als een voorbeeld voor de jonge Hondurese voetballertjes.

Ik heb de wedstrijd niet bewust meegemaakt want ik was toen 5 jaar oud ... maar als klein jongetje had ik een boek "Mundial 82" dat ik verslonden heb. Het hoofdstuk over deze wedstrijd en het legendarische doelpunt van het nummer 15 heb ik verschillende keren gelezen en de foto van doelpuntenmaker Zelaya zie ik zo voor me. Het gelijkspel tussen Spanje en Honduras is in mijn ogen een van de meest verrassende resultaten ooit op een WK, vooral omdat in 1982 kleine voetballanden nog echt klein waren.