Nazmi Faiz

Foto: Teh Tarik Football

De Portugese eersteklasser Beira Mar heeft in mei 2012 een exotisch talent vastgelegd, de Maleisiër Nazmi Faiz. De 18-jarige middenvelder geldt in eigen land als een supertalent en hét exportproduct bij uitstek van het Maleisische voetbal. Nazmi heeft momenteel nog geen minuut gespeeld bij het eerste elftal van Beira Mar, maar het belangrijkste is dat hij in zijn eerste jaar in Europa gewend raakt aan het voetbal, de mentaliteit en het leven. In de jeugdploegen van Beira Mar kan hij dit seizoen alvast de nodige ervaring opdoen om dan vanaf volgend seizoen zijn plaats te proberen veroveren in de A-kern. Het talent van deze speler is onmiskenbaar en daarom ben ik er zeker van dat deze speler binnen een aantal jaar zijn plaats heeft bij een subtopper in Europa. Of dit bij Beira Mar zal zijn weet ik niet. Het team uit Aveiro maakt momenteel een rampzalig seizoen door want na 7 wedstrijden staan ze laatste in de Liga Zon Sagres met amper 3 punten ... en nog steeds zonder overwinning.

Nazmi Faiz ... onthoud deze naam, want we zullen er nog van horen.

De Witte Gullit

Foto: Ricariza

Dit standbeeld van de Colombiaanse voetbalster Carlos Valderrama vinden we terug bij het Estadio Eduardo Santos te Santa Marta - Colombia. Dit is geboorteplaats van "De Witte Gullit".

Carlos Valderrama, met zijn typische geblondeerde haardos, wordt beschouwd als een van de beste Colombiaanse voetballers aller tijden. Hij werd ook twee keer verkozen tot Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar (1987 en 1993). 

 

Hij speelde tot 1988 in Colombia en waagde daarna de overstap naar Europa waar hij achtereenvolgens voor het Franse Montpellier en het Spaanse Real Valladolid uitkwam. In 1992 keerde hij terug naar Colombia. Uiteindelijk sloot hij zijn carrière af in de Verenigde Staten. Hij speelde er voor Tampa Bay, Miami Fusions en Colorado Rapids.

Zijn gloriemoment bij de nationale ploeg kende hij op het WK 1990. In de laatste groepswedstrijd tegen Duitsland had Colombia een punt nodig om door te stoten tot de tweede ronde. Drie minuten in blessuretijd stond Colombia nog 1-0 achter. Valderrama zette toen een geniale actie op poten en bediende Rincón die de gelijkmaker binnenknalde. Ik was toen 13 jaar oud en ik herinner me deze actie nog levendig.

Wat er na de professionele voetbalcarrière geworden is van Valderrama is mij een raadsel. Afgelopen week kwam hij wel nog in het nieuws. Hij zal namelijk een rol spelen in de nieuwe film van Néstor Montalbano "Agua-Pelo" (Waterhair). Of dit iets is om naar uit te kijken, weet ik niet. Een ding weet ik wel ... spelers als Carlos Valderrama waren de reden waardoor ik zo gepassioneerd ben geraakt door voetbal. Valderrama was een speler naar mijn hart ... ondanks zijn afschuwelijk haar.

Boa sorte Franky !

Foto: Proshots

Sporting Clube de Portugal heeft met Franky Vercauteren voor de tweede keer in zijn geschiedenis een Belgische trainer binnengehaald. In de jaren negentig ging Robert Waseige hem vooraf ... maar zijn Portugees avontuur duurde maar een paar maand. Hopelijk brengt Franky het er beter vanaf. Gemakkelijk zal het in elk geval niet zijn want Sporting beleeft moeilijke tijden. In de eigen competitie staat het momenteel op een ontgoochelende 12de plaats met 6 punten uit 6 wedstrijden. Ook in de Europa League draait het voor geen meter bij de Portugezen. In een behoorlijk haalbare poule staan ze momenteel laatste met 1 punt uit 2 matchen. Morgen staat de wedstrijd in en tegen Racing Genk op het programma, de laatste Belgische ploeg die door Vercauteren getraind werd. Vercauteren zelf gaat pas daarna aan de slag bij Sporting. Voor Vercauteren wordt het een hele uitdaging om het team terug op de rails te krijgen. Hij heeft een contract gekregen tegen het einde van dit seizoen, met optie tot een verlengd verblijf.

Vercauteren heeft alvast één exploot op zijn palmares dat de sportinguistas optimistisch zal stemmen. In 1983 veroverde Vercauteren met Anderlecht de UEFA Cup ten nadele van ... Benfica, de aardsvijand van Sporting.

Carrière als speler:

1975-1987 Anderlecht

1987-1990 FC Nantes

1990-1993 RWDM

Carrière als trainer:

1993-1994 CS Braine (jeugd)

1994-1997 KV Mechelen (jeugd)

1997-1998 KV Mechelen

1998-2005 Anderlecht (assistent)

2005-2007 Anderlecht

2008-2009 België (assistent)

2009          België

2009-2011 KRC Genk

2011-2012 Al Jazira Club

2012-         Sporting Clube de Portugal

Het handje van Witsel...

© Belga

Aan de vooravond van het Champions League duel tussen Zenit Sint-Petersburg en Anderlecht gaat de aandacht in de Belgische media vooral uit naar Marcin Wasilewski en Axel Witsel. Het is niet de eerste keer dat beide spelers terug samen op het voetbalveld staan na de doodschop van de ex-Rouche op de Poolse krachtpatser, maar in de Champions League is het de gewoonte dat alle spelers elkaar de hand schudden. 

Axel Witsel heeft al een aantal keer laten uitschijnen dat hij hoopt dat Wasilewski zijn uitgestoken hand zal aanvaarden. Wasyl van zijn kant lijkt niet zinnens om op het aanbod van Witsel in te gaan. De oude wonde lijkt nog niet helemaal geheeld. Dat de aanslag van Witsel op de Pool verschrikkelijk was en dat zoiets niet thuishoort op een voetbalveld, daar ben ik volledig mee akkoord. Maar Witsel is over het algemeen geen vuile speler en hij heeft wel degelijk geleerd uit zijn fout. Ik kan spelers opnoemen die keer op keer een doodschop uitdelen, maar die hebben (meestal) het geluk dat de gevolgen niet zo dramatisch zijn. De trap van Witsel op Wasilewski zal hem waarschijnlijk zijn hele carrière achtervolgen … maar als speler en als mens lijkt Witsel enorm geëvolueerd te zijn de laatste jaren.

Wasilewski van zijn kant  verdient vooral ons respect voor zijn doorzettingsvermogen en zijn wil om terug te keren. Voor 90 % van de spelers zou zo’n blessure het einde van hun carrière betekenen. De Pool vocht terug en heeft opnieuw zijn oude niveau gehaald. Respect. Daarnaast weet Wasilewski beter dan wie ook hoe het er in het voetbal aan toegaat. Hij is zelf allesbehalve een lieverdje op het veld en trekt zijn been ook nooit terug. De Pool heeft zelf ook al op menig scheenbenen en enkels ingehakt. 

Het zou hem sieren als mens indien hij Witsel de hand schudt. Ze hoeven niet een hele show op te voeren en ze moeten geen beste vriendjes worden, maar misschien kan er door die handdruk eindelijk een streep onder het verleden getrokken worden. Respect wordt in de Champions League trouwens hoog in het vaandel gedragen. 

Laten we hopen dat dit gebeuren niet het hoogtepunt van de avond wordt want uiteindelijk staat er voor beide ploegen veel op het spel. Zenit moet winnen om nog een kas te maken om door te stoten in de Champions League. Anderlecht moet proberen een puntje te veroveren en vooral vermijden dat het na Malaga opnieuw van het kastje naar de muur getikt wordt. Tegen beter weten in denk ik dat Wasyl toch de hand van Witsel zal aanvaarden en dat Anderlecht met 1-1 wegkomt uit Rusland ... na een goal van Wasilewski in blessuretijd.

Ron Jans ontslagen ...

Foto: Photonews

Het gaat niet goed met Standard. Na elf matchen staan de Rouches met slechts 13 punten op de 12de plaats. De ploeg heeft in paar jaar tijd al zijn sterspelers verloren. Er kwam veel geld binnen, maar de spelers die in de plaats kwamen, betekenden geen meerwaarde voor Standard. Met alle respect maar met spelers als Dudu Biton, Astrid Ajdarevic, Yohan Tavares, Marvin Ogunjimi,... daarmee speel je geen hoofdrol in de Jupiler League. De enige geslaagde transfer was die van Eiji Kawashima, de nationale doelman van Japan. 

Het nieuwe Standard had ook een nieuwe trainer nodig en dat werd de Nederlander Ron Jans. Een verrassende keuze want een Nederlander in het woelige Luik, dat is niet evident. Ron Jans leek me echter  een goeie keuze want zijn ideeën en zijn systeem waren lang niet slecht. Hij had enkel niet de spelers om zijn ideeën in praktijk te brengen. Naast het veld leek hij me ook een aimabel man en de moeite die hij deed om Frans te spreken, was aandoenlijk.

Ron Jans, de keuze van Roland Duchatelet, werd dus vandaag ontslagen. Volgens mij een foute beslissing en gewoon typerend voor de machteloosheid en onbekwaamheid van het huidige bestuur. Ron Jans, ik wens je een mooie toekomst toe want je verdient beter dan dit Standard.

De zin of onzin van voetbaldwergen...

Foto: www.gva.be

Bij iedere voorronde van een groot landenkampioenschap duikt de discussie weer op over de zin of onzin van de deelname van de zogenaamde dwergstaten. Er zijn stemmen die pleiten om deze landen niet langer te laten deelnemen aan de kwalificatiecampagnes of om ze op zijn minst een prekwalificatietoernooi te laten spelen. Ik ga daar persoonlijk niet mee akkoord. Alle deelnemende landen, hoe klein ook, zijn onafhankelijke staten en hebben het recht om deel te nemen aan deze toernooien. Daarbij ... de voetbaldwergen zorgen tijdens iedere kwalificatiecampagne wel voor de een of andere verrassing. San Marino, Andorra, Liechtenstein en Faeröer Eilanden zijn vier van die voetbaldwergen.

San Marino

Andy Selva - Foto Daylife.com

San Marino, het mini-staatje in Italië, speelde zijn eerste officiële interland in 1990. Tot op heden hebben ze 114 interlands gespeeld en daarvan werden er 108 van verloren. Ze slaagden erin om 19 keer te scoren en incasseerden 473 doelpunten. Niet echt hoopgevend natuurlijk. Toch speelde San-Marino al twee keer gelijk in een WK-kwalificatiewedstrijd: 0-0 tegen Turkije en 1-1 tegen Letland. Desondanks valt San Marino meestal op door de monsterscores die tegenstanders tegen hen behalen. In 2006 won Duitsland met 0-13, in 2009 haalde Polen het thuis met 10-0 en in 2011 won Nederland met 11-0. 

San Marino heeft wel een opmerkelijk record op zijn naam staan. Ze hebben namelijk het snelste doelpunt in een WK-kwalificatiematch gemaakt. Het doelpunt viel na 8,3 seconden. De tegenstander, Engeland, won echter wel de wedstrijd met 7-1.

Andy Selva is de bekendste voetballer van deze ministaat. Hij is de enige profvoetballer van San Marino en is met 8 goals uit 57 interlands de absolute topscorer. Hij speelde onder andere voor Sassuolo Calcio en Hellas Verona in de Italiaanse Serie B.

Nog een opmerkelijk weetje: San Marino scoorde 2 van hun 19 doelpunten tegen onze Rode Duivels.

Andorra

Ildefons Lima - Foto: Getty Images

Andorra neemt sinds 1998 deel aan de kwalificatiewedstrijden voor het EK en WK. Ze slaagden er enkel in de kwalificatiecampagne voor het WK 2006 om punten te sprokkelen. In die campagne behaalden ze een overwinning tegen Macedonië (1-0) en een gelijkspel thuis tegen Finland (0-0) en uit bij Macedonië (0-0).

De topscorer allertijden bij Andorra is Ildefons Lima met 7 doelpunten. Deze spits heeft een tijdje bij het Spaanse Las Palmas en Rayo Vallecano gespeeld. Momenteel speelt hij bij US Triestina in de Italiaanse derde klasse.

Liechtenstein

Mario Frick - Foto: itacalcio.blogspot.com

Het vorstendom Liechtenstein heeft ook een nationaal voetbalteam. Ze nemen sinds 1994 deel aan de kwalificaties voor het EK en het WK. De eerste campagnes verliepen redelijk desastreus want verschillende teams behaalden monsterscores tegen het Duitstalige ministaatje. In de loop der jaren is het peil van het Liechtensteinse voetbal wel flink gestegen. Tijdens de kwalificatieronde van het WK 2006 behaalde Liechtenstein het record aantal van 8 punten na een dubbele overwinning tegen Luxemburg (0-4 en 3-0) en twee gelijke spelen tegen Slovakije (0-0) en vooral tegen grootmacht Portugal (2-2).

De ster van het Liechtensteinse voetbal is Mario Frick. Hij speelde 105 keer voor de nationale ploeg en scoorde daarin 16 keer. Hij maakte vooral carrière in Zwitserland en Italië en speelde voor FC Sankt Gallen, FC Basel, FC Zürich, Hellas Verona, AC Siena en Grasshoppers. In het jaar 2000 won hij de Beker van Zwitserland met FC Zürich.

Faeröer Eilanden

Tórsvollur, nationaal stadion - Foto: www.fatbudda.org

De Faeröer Eilanden presteren als voetbaldwergland bovengemiddeld. De eilandbewoners zorgen bijna tijdens elke EK of WK- kwalificatiecampagne voor een stunt(je).

De allereerste kwalificatiewedstrijd van de Faeröer Eilanden was tegen Oostenrijk in 1990 en het werd meteen een stunt van formaat want ze haalden het met 1-0. Het waren wel de enige punten uit die campagne, maar die overwinning ging wel de wereld rond. Tijdens alle andere campagnes werden bijna steeds punten gesprokkeld. Matchen tegen San Marino, Luxemburg werden steeds vlot gewonnen. Enkele andere opmerkelijke resultaten waren er tegen Litouwen (2-1 overwinning WK-kwalificatie 2010) en tegen Estland (2-0 overwinning EK-kwalificatie 2012). Echte voetbalsterren heeft de eilandengroep (nog) niet voortgebracht, maar het is en goed georganiseerd team dat vooral in hun thuismatchen te duchten is. Sinds 2012 spelen ze trouwens ook op kunstgras .

Jackson Martinez... nieuwe ster van FC Porto

Foto : Pedro Correia/Global Imagens

Colombiaanse spitsen zijn momenteel "hot" in Europa. Atletico Madrid heeft Radamel Falcao, Club Brugge heeft Carlos Bacca en FC Porto heeft Jackson Martinez. Deze laatstgenoemde is bij ons nog behoorlijk onbekend ... maar dit zal niet zo lang meer duren. FC Porto heeft deze zomer Jackson Martinez overgenomen van het Mexicaanse Jaguares om een eventueel vertrek van Hulk op te vangen. Jackson had in Mexico al een reputatie opgebouwd als goalgetter want in 166 matchen trof hij maar liefst 101 keer raak. Ook in de Portugese competitie gaat deze natural born killer op zijn elan door want in 6 wedstrijden scoorde hij al 5 keer. Een aantal van zijn goals zijn ronduit schitterend. Tegen Beira Mar scoorde hij met een prachtig uitgevoerde retro en tegen Sporting Clube de Portugal maakte hij wellicht een van de mooiste doelpunten uit zijn carrière.

Jackson Martinez ... FC Porto lanceert voor de zoveelste keer een wereldvoetballer op de Europese voetbalvelden. De lijst is ondertussen indrukwekkend: Falcao, Hulk, Lisandro Lopez, Pepe, Anderson,... 

Geloof me, we hebben nog lang het laatste niet gezien van deze nieuwe ster van FC Porto.

Vince The Prince

Foto: Belga

Na de overwinning van de Rode Duivels op Schotland (2-0), twitterde Vincent Kompany "België is van iedereen, maar vanavond toch vooral van ons". Een fijne sneer van Kompany naar Bart De Wever die zowat hetzelfde zei over Antwerpen na zijn verkiezingsoverwinning. De nationale ploeg als bindmiddel tussen Vlamingen en Walen ... als zij spelen zijn we momenteel allemaal "Belgen". Goed gezegd, Vince.

Tartan Army

Vanavond staat de WK-kwalificatiematch België-Schotland op het programma ... een match die ik een jaar geleden al had aangestipt en die ik dolgraag in het Koning Boudewijnstadion wou gaan bekijken. Door verwarring met betrekking tot de ticketverkoop, ben ik verplicht de match te volgen vanuit de woonkamer. De reden waarom ik zo graag deze match wou gaan bekijken, was niet specifiek de revival die de Rode Duivels de laatste maanden beleven, maar wel de sfeer die de Schotse supporters altijd brengen in het stadion. De Schotse supporters worden als de fairste en beste supporters ter wereld beschouwd. Ze zingen voortdurend en blijven altijd achter hun ploeg staan. 

De Schotse supporters worden de Tartan Army genoemd. Een bijnaam die ze verwierven in de jaren zeventig. In die tijd bestonden de Tartan Army voornamelijk uit hooligans. De reputatie van de Schotse supporters begon in de jaren tachtig te verbeteren, vooral met dank aan de oprichting van de Scotland Travel Club, een registratiesysteem waardoor hooligans getraceerd werden en konden geweerd worden uit de stadions. De Schotse fans hebben in de jaren negentig een aantal prijzen gekregen voor fairplay en ze kregen ook een aantal keer de titel van "beste supporters" op internationale tornooien. 

Op papier zouden onze Rode Duivels gemakkelijk moeten kunnen winnen vanavond, maar een match moet natuurlijk eerst nog gespeeld worden. Een ding is duidelijk ... aan sfeer zal het niet ontbreken : 42.000 Belgen die voor het eerst sinds lang weer volledig achter de nationale ploeg staan en 3.900 Schotten die luidkeels "Flower of Scotland" en "We'll be coming down the road" zingen ... en dat 90 minuten lang.

For the record, ik gok op 3-1 voor België, met twee goals van Hazard.

Kaapverdië ... vreemde eend in de bijt op Africa Cup

foto: futeboldeselecoes.com

Kaapverdië heeft gisteren voor een verrassing van formaat gezorgd door de "Ontembare Leeuwen" uit de Africa Cup te houden. Kameroen, onder aanvoering van wereldster Samuel Eto'o, won gisteren wel met 2-1 in Yaounde tegen Kaapverdië, maar had de heenwedstrijd met 2-0 verloren. Voor het nationaal team van Kameroen is deze uitschakeling een kleine ramp en voor Kaapverdië een prestatie van formaat. Het is de eerste keer dat Kaapverdië zich kan plaatsen voor een groot tornooi. De eilandengroep telt slechts 500.000 inwoners en de meeste spelers van het nationaal elftal spelen in Portugal, Spanje, Cyprus en Nederland. Hun spelstijl leunt aan bij het latijnse voetbal met heel veel aandacht voor techniek. De bekendste namen vinden we terug bij onze noorderburen: Toni Varela (Sparta Rotterdam), Guy Ramos (RKC Waalwijk). Van de spelers die in Portugal actief (geweest) zijn, vermeld ik graag het supertalent Djaniny. Deze speler speelde zich in de kijker bij het noodleidende União de Leiria en maakt eind vorig seizoen de overstap naar het grote Benfica. Om hem ervaring te laten opdoen, werd hij uitgeleend aan de eersteklasser Olhanense. Tot nu toe mocht hij 4 keer de nationale selectie vervoegen en daarin scoorde hij al 2 keer.

De volgende landen hebben zich geplaatst:

Zuid-Afrika, Ghana, Mali, Zambia, Nigeria, Tunesië, Ivoorkust, Marokko, Ethiopië, Kaapverdië, Angola, Niger, Togo, Congo DR, Burkina Faso en Algerije.

De Africa Cup 2013 wordt gespeeld in Zuid-Afrika van 19 januari tot 10 februari 2013. De vorige editie van het tornooi werd gewonnen door Zambia. 

Noord-Korea zendt zijn zonen uit...

Foto: Reuters

Noord-Korea is een land dat geregeerd wordt door een dictatoriaal bestuur, gebaseerd op de ideologie van Kim Il-Sung. Waarschijnlijk is het een van de meest mysterieuze landen ter wereld … want we weten er bitter weinig over. Noord-Korea komt eigenlijk enkel in het nieuws met hun mogelijke nucleaire wapens en met de schending van de mensenrechten. In de zomer van 2010 nam Noord-Korea deel aan het WK voetbal in Zuid-Afrika. Ik wist niet goed wat te verwachten van dit “exotisch” team want over de spelers was er nauwelijks iets gekend. Op het internet vind je ook bijna geen informatie over het team. Ze waren ingedeeld in de Groep des Doods samen met Brazilië, Portugal en Ivoorkust. Een onmogelijke opgave om in deze groep te overleven, maar toch … een onbekend team is altijd gevaarlijk. Dat bleek in de eerste match tegen Brazilië waarin ze heel wat weerwerk gaven. Ze verloren uiteindelijk eervol met 2-1. Dit beloofde voor de volgende duels … maar uiteindelijk werden de wedstrijden tegen Portugal (7-0) en tegen Ivoorkust (3-0) een grote ontgoocheling. Toch waren er een aantal spelers die de aandacht trokken en drie van hen vonden de weg naar het Europees voetbal.

Jong Tae-Se

Foto: Getty Images

Jong Tae-Se is wellicht de bekendste speler van Noord-Korea. Hij werd voor het WK 2010 beschreven als de “Rooney van Noord-Korea”. Hij had die titel verdiend door zijn balvastheid en zijn neus voor goals. Bij het volkslied van Noord-Korea voor de match tegen Brazilië werd Jong Tae-Se tot tranen toe bewogen … een beeld dat de hele wereld rondging. Op het WK zelf kon hij verder weinig potten breken, maar hij liep wel in de kijker want hij versierde na het WK een contract bij de Duitse tweedeklasser Vfl. Bochum. In zijn eerste seizoen scoorde hij meteen 10 goals in 25 matchen. De Duitsers waren heel tevreden over hun spits en in zijn tweede seizoen bevestigde hij waardoor hij in januari 2012 werd aangetrokken door de eersteklasser FC Köln. Het avontuur in de Bundesliga bleef echter wel beperkt tot 5 matchen voor de Noord-Koreaan want FC Köln degradeerde naar de tweede klasse. De Aziatisch Rooney heeft zich echter enorm goed aangepast aan het Europese voetbal en hij blijft heel ambitieus. Hij wil zoveel mogelijk aan spelen toekomen en zijn ultieme doel is om ooit in de Champions League te kunnen spelen.

Pak Kwang-Ryong

Foto: Uefa.com

Pak Kwang Ryong is een stuk minder bekend dan Jong Tae-Se, maar hij is wel de eerste Noord-Koreaan die in de Champions League gespeeld heeft. De twintigjarige spits van het Zwitserse FC Basel viel op 14 september 2011 in tijdens de match tegen het Roemeense FC Otelul Galati. Een match die Basel met 2-1 won. Verder viel hij ook in tijdens de spectaculaire match op Old Trafford tegen Manchester United (3-3). Een goal op het allerhoogste niveau zat er nog niet in, maar wie weet wat er in de toekomst nog allemaal volgt voor deze getalenteerde spits. Vorig seizoen pakte hij met FC Basel wel de dubbel (titel + beker). Een speler om in de gaten te houden.

Cha Jong-Hyok

Foto: Getty Images

Cha Jong Hyok is al helemaal een onbekende. Deze 27-jarige rechstback speelt sinds juni 2010 voor de Zwitserse tweedeklasser FC Wil 1900. Hij heeft zich opgewerkt tot titularis en bewijst dat hij weinig aanpassingsproblemen kent. Misschien is het goed dat hij eerst bij een club terechtgekomen is die hem de tijd geeft om aan het Europese voetbal gewoon te raken en wie weet is FC Wil 1900 wel een opstapje naar een grotere club.

Patrick Amoah

foto: Luc Verbruggen

Kent u Patrick Amoah nog? De Zweedse spits van OHL die vorig seizoen op de eerste speeldag van de Jupiler League het lot van Anderlecht bezegelde door in de toegevoegde tijd de 2-1 op het bord te prikken. Dat doelpunt is me steeds bijgebleven ... de manier waarop hij de bal aannam en de bal voorbij Proto knalde. Prachtig en dat bij zijn allereerste optreden op het hoogste niveau. Ik dacht dat de Jupiler League er een rijzende ster bij gekregen had. Toch bleef het voor deze Zweedse bonk bij dat ene doelpunt en slechts 9 optredens (meestal invalbeurten) voor OH Leuven. Door een gebrek aan speelminuten vertrok hij terug naar zijn vorige club WS Woluwe, de club waarbij hij in het seizoen 2010-2011 topscorer was geworden met 27 goals uit 33 wedstrijden. WS Woluwe was intussen opgeklommen van 3de naar 2de klasse. Het huidige seizoen van de tweedeklasser is voorlopig een voltreffer want na 8 speeldagen staan ze op een gedeelde eerste plaats. Patrick Amoah liet opnieuw van zich spreken in de wedstrijd tegen Sint-Truiden. Op het kunstgras van Stayen verraste hij iedereen door twee mooie doelpunten te maken en daardoor Sint-Truiden een pijnlijke thuisnederlaag aan te smeren. Voorlopig blijft het bij twee doelpunten voor Amoah ... maar ik ben er zeker van dat hij nog potten zal breken dit seizoen. Dit is een zeer talentrijke speler die volgens mij zijn plaats heeft in eerste klasse. Het is een kwestie van de juiste trainer tegen te komen op het juiste moment. Hij heeft trouwens al een palmares waar menig voetballers jaloers van zouden zijn. In 2005 werd hij kampioen van Zweden met zijn team Djurgardens. In 2004 en 2005 veroverde hij met datzelfde team de Beker van Zweden. In 2011 werd hij met WS Woluwe kampioen in 3de B en kroonde hij zich tot topschutter.

Patrick Amoah ... een speler om in het oog te houden en bovenal een eenvoudig mens zoals blijkt uit dit interview: De Standaard - 'Ik heb geen berg geld nodig'

Beenhouwerij Blondel

foto: EPA

Wat gaat er door het hoofd van Jonathan Blondel wanneer hij op een voetbalveld stapt? Blijkbaar speelt zich gedurende 90 minuten de ene na de andere kortsluiting af in zijn hersenpan. Het is ongelofelijk hoe driest en ongecontroleerd deze onbetwist getalenteerde speler ingaat op zijn tegenstanders. Je zou denken dat Bondel, inmiddels 28, leert uit zijn fouten uit het verleden, maar niets is minder waar. Seizoen na seizoen komt hij in het nieuws na een zoveelste doodschop en nog dikwijls komt hij er ongestraft vanaf. Opvallend is ook dat de trainers hem dan ook steeds weer in bescherming nemen.

Dit weekend was het weer zover. Drieste tackles, natrappen, slachtoffertje spelen ... jawel, Blondel doet het allemaal op een voetbalveld. Je vraagt je echt af waarmee hij bezig is. Bij Club Brugge loopt toch een psycholoog rond? Die zal zeker een vette kluif hebben aan deze belhamel.

Ik kan erin komen dat elke speler wel eens de controle over zichzelf verliest in het heetst van de strijd en een zware overtreding maakt of zich revancheert ... maar bij Blondel is het een constante, misschien wel de enige constante in zijn carrière. Een kort overzicht van de "aanslagen" die ik mij herinner :

- seizoen 2006-2007: In de match Club Brugge - Standard trapt Blondel Steven Defour van het veld en pleegt hij nog een aanslag op de benen van Conceição. Hij komt ervan af met een gele kaart. Trainer Emilio Ferrera neemt zijn poulain in bescherming

- seizoen 2007-2008: Blondel verzamelt in dat seizoen 3 rode kaarten ... telkens na regelrechte aanslagen

- seizoen 2009-2010: In de match Club Brugge - KSV Roeselare krijgt Blondel rood nadat hij met gestrekt been en voet vooruit inging op Vandenbussche. Hij kreeg verdiend 3 speeldagen schorsing aan zijn broek

- seizoen 2010-2011: In de Europa League match van Club Brugge tegen het Spaanse Villareal trapt Crazy Joe de Spanjaard Cani van het veld. Een schandalige aanslag op het scheenbeen ... die opnieuw slechts geel oplevert.

- seizoen 2011-2012: Blondel geeft de grensrechter een duw na een vermeende verkeerde beslissing in de match Anderlecht - Club Brugge

- seizoen 2012-2013: Blondel maakt zich opnieuw schuldig aan een doodschop en trapt schandalig na op Thomas Buffel in de match Club Brugge - Racing Genk. Opnieuw komt hij ervan af met een gele kaart ... en trainer Georges Leekens (niet toevallig ook Mac The Knife bijgenaamd) neemt Blondel in bescherming en minimaliseert alles.

Dit lijstje is zeker niet volledig, maar het toont aan dat een speler als Blondel niet thuishoort op een voetbalveld. Met zijn blozende kaakjes had hij beter voor het beroep slager gekozen ... want op het veld solliciteert hij nadrukkelijk naar zo'n functie. Beenhouwerij Blondel ... klinkt goed !

Eliseu ... de ontdekking van Malaga

Ik had nog nooit gehoord van de Portugese voetballer Eliseu Pereira dos Santos ... tot woensdag jongstleden. Anderlecht moest het in de Champions League opnemen in eigen huis tegen de Spaanse subtopper Malaga. Vooraf dacht ik dat Anderlecht een reële kans maakte om een goed resultaat neer te zetten tegen de Spanjaarden. Malaga was eind vorig seizoen zowel positief als negatief in het nieuws gekomen. Ze hadden zich voor het eerst in hun geschiedenis geplaatst voor de Champions League ... maar tegelijkertijd dreigde het faillissement van de club. Twee jaar geleden was de club opgekocht door de steenrijke Abdullah Bin Nasser-Al Thani, maar die wou de club alweer verkopen en hield de geldkraan al maanden dicht. De club moest heel wat topspelers verkopen om het faillissement te vermijden. Uiteindelijk kwam de eigenaar weer over de brug met vers geld en toen het faillissement definitief werd afgewend, hebben ze toch nog een aantal nieuwe spelers zoals Saviola en  Roque Santa Cruz kunnen aantrekken. Het was toch afwachten om te zien of ze niet te veel aan kwaliteit hadden ingeboet. In de Primera División namen ze weliswaar een vliegende start en op de eerste speeldag van de Champions League hadden ze overtuigend de onaantastbaar gewaande Russen van Zenit Sint Petersburg verslagen met 3-0. En ja hoor, ook in Brussel toonde de Zuid-Spaanse ploeg hoe goed ze wel waren. Paars-Wit werd van het kastje naar de muur gespeeld en enkel in de eerste 45 minuten konden ze de schijn nog hoog houden. In de blessuretijd van de eerste helft haalde Eliseu dan snoeihard uit en kogelde het leer onhoudbaar in het doel van Proto. Een fantastisch doelpunt. Ook in de tweede helft dolde Malaga met Anderlecht. Na een ongelukkige strafschopfout van Kouyaté, maakte Joaquin er 0-2 van en opnieuw Eliseu maakte er met een bloedmooi stiftertje 0-3 van, meteen ook de eindstand.

Eliseu was voor mij een ontdekking en na wat te hebben gezocht op het internet kwam ik te weten dat deze klasbak toch ook al een aantal A-caps voor Portugal achter zijn naam had staan. Deze zomer was er ook sprake van dat de speler zou worden overgenomen door Benfica. Uiteindelijk is dat niet doorgegaan ... tot grote spijt van Anderlecht.

Deze 29-jarige flankspeler begon zijn professionele carrière bij Belenenses en in 2007 verkaste hij naar Malaga. Na twee degelijke seizoenen werd hij aangetrokken door Lazio Roma, maar daar kon hij niet echt aarden en hij werd uitgeleend aan Zaragoza in januari 2010. Daar bewees hij in volle degradatiestrijd opnieuw zijn waarde en sinds juli 2010 is hij dan terug speler van Malaga. Zijn tweede passage is opnieuw een voltreffer en ik ben benieuwd of hij zich ook als titularis kan opwerken bij de nationale ploeg van Portugal. Op mij heeft hij in elk geval een enorme indruk nagelaten en ik zal met veel belangstelling het verdere verloop van zijn carrière volgen. Ik hoop alleen dat hij in de volgende match tegen Anderlecht niet opnieuw zo'n wereldpartij zal spelen.

http://www.youtube.com/watch?v=9Bwavviy3a8&feature=player_embedded