Paars-witte barmhartigheid...

Foto: gva.be

De barmhartigheid die Anderlecht de laatste tijd ten toon spreidt, werkt me mateloos op de zenuwen. Ik krijg meer en meer de indruk dat de zogenaamde "sterspelers" van paars-wit kunnen doen en laten wat ze maar willen. Spelers die weg willen, krijgen er precies meer waardering dan bepaalde talentrijke jongeren en oudgedienden die zonder pardon aan de kant geschoven worden. 

Biglia

Foto: hbvl.be

Lucas Biglia is een goeie speler en heeft Anderlecht al veel diensten bewezen, maar hij loopt nu al jaren te roepen dat hij weg wil en dat hij klaar is voor een stap hogerop. Wat hij tijdens de winterstop heeft uitgehaald, vind ik echter totaal niet kunnen. Zonder te verwittigen bleef hij weg van de winterstage. Hij was zogezegd ziek, maar het was niet eens bij hem opgekomen om Anderlecht, zijn werkgever, daarvan op de hoogte te brengen. Als je een beetje respect hebt voor je club dan is het eerste wat je doet toch de trainer en de voorzitter inlichten? We moeten er geen doekjes om winden, hij had gehoopt een transfer te versieren tijdens de winterstop en toen dat niet lukte, zakte hij met hangende pootjes terug af naar Brussel. Anderlecht anticipeerde goed met het aantrekken van Demy De Zeeuw en ik hoopte eigenlijk dat Biglia zich door zijn idiote gedrag zelf buitenspel gezet had. Niets is echter minder waar want John van den Brom sloot "zijn aanvoerder" onmiddellijk terug in de armen. Alsof er niets gebeurd was. Komaan zeg, ik vind dit gewoon zielig.

Suarez

Foto: gva.be

Naast Biglia hebben we ook nog onze andere Argentijnse vriend, Matias Suarez. Op het einde van vorig seizoen schreeuwde hij uit dat hij klaar was met Anderlecht en dat hij zou verkassen naar een echte topclub. Eerlijk, ik gunde het hem want ik vind Suarez een klassespeler. Zijn beslissing om naar CSKA Moskou te trekken, heb ik echter nooit begrepen. Door een zware blessure ging de transfer niet onmiddellijk door. CSKA wil Suarez enkel aantrekken als hij slaagt voor de medische testen die hem worden opgelegd. Dit blijkt moeilijker dan verwacht want bij de eerste testen wordt Suarez afgekeurd. We zijn nu zo'n half jaar verder en nog steeds is er geen duidelijkheid of de transfer zal doorgaan. Suarez voelt de bui al een beetje hangen en hij probeert alle plooien tussen Anderlecht en zichzelf terug plat te strijken. Plotseling zou hij het niet erg meer vinden om bij Anderlecht te blijven. Anderlecht is ineens weer de veilige haven en de club die hem heel nauw aan het hart ligt. John Van den Brom is opnieuw de eerste om te zeggen dat hij Suarez nog steeds als één van zijn spelers beschouwd en dat hij hem zeker nog kan gebruiken. Hoe hou je het voor mogelijk. Ik ben het ermee eens dat een speler als Suarez altijd zijn plaats heeft in een ploeg als Anderlecht, maar ben ik nu de enige die er principieel tegen is dat Suarez nog in de ploeg komt bij paars-wit?

Mbokani

Foto: BR

Mbokani is nog zo'n speler die door Anderlecht alle vrijheid van de wereld krijgt. Beslist hij van te laat te komen op training, geen probleem. Komt hij te laat terug van de Africa Cup, geen probleem. Heeft hij geen zin om te trainen, geen probleem. De reactie van John Van den Brom : "Tja, Dieu is een geval apart. Hij heeft privileges omdat hij zo goed is. Niemand van zijn ploeggenoten heeft er problemen mee. Hij komt trouwens ook uit een andere cultuur". Ongelofelijk toch? Een verschrikkelijke mentaliteit vind ik dat. Laat een speler als De Sutter twee keer te laat komen op training en het kot is te klein.

Deze "barmhartigheid" staat in schril contrast met het gebrek aan respect voor een speler als Roland Juhasz. Jarenlang was hij een certitude in de verdediging van Anderlecht. Een modelprof, niets op aan te merken. Van de een op de andere dag wordt hij aan de kant geschoven. Hij betekent plotseling niets meer en de club plaatst hem bij het oud vuil. Een beetje meer respect voor de sympathieke Hongaar was zeker op zijn plaats geweest. Ik zwijg dan ook nog over de manier waarop Fernando Canesin wordt behandeld.