Het was 25 januari 2004. Benfica speelde een frustrerende wedstrijd op het veld van Vitoria Guimarães. Een half uur voor het einde van de wedstrijd bracht Benfica-coach Camacho de 24-jarige Hongaarse international, Miklós 'Miki' Fehér op het terrein. Het was een ultieme poging om de stugge verdediging van Guimarães toch nog te ontwrichten. De invalbeurt van Fehér leek een succes te worden want een paar minuten voor het einde van de wedstrijd forceerde hij een opening waardoor Fernando Aguiar eindelijk het verlossende doelpunt voor Benfica scoorde. In de daarop volgende minuten probeerde Benfica de wedstrijd uit te spelen en Fehér werd nog bestraft met een gele kaart wegens tijdrekken. De Hongaar leek de bestraffing nog weg te lachen. Dit is een wrang beeld voor wat er zich enkele seconden later op het veld afspeelt. Fehér draait zich om, buigt voorover en zakt vervolgens in elkaar. Iedereen had meteen door dat het ernstig was. De taferelen die zich dan op het veld afspelen zijn er van totale onthutsing, wanhoop en paniek. Spelers lopen al huilend over het veld, artsen proberen op alle mogelijke manieren het hart van de Hongaar terug te reanimeren. Het publiek scandeert minutenlang Miki, Miki, Miki ... in de hoop hem terug bij bewustzijn te krijgen. Hij zal naar dit naar alle waarschijnlijkheid niet meer gehoord hebben. Officieel overleed Miklós Fehér op weg naar het ziekenhuis van Guimarães. Op 25 januari 2004 kwam er op onverwachte en dramatische manier een einde aan het nog jonge leven van Miklós 'Miki' Fehér. De beelden van die onwezenlijke gebeurtenis staan voor altijd in mijn geheugen gegrift en grijpen me nog steeds naar de keel. Het nummer 29 van Benfica zal voor altijd verbonden blijven de onfortuinlijke Fehér. Met een laatste glimlach nam hij afscheid van Benfica, van de wereld. Até sempre, Miki.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten