 |
| Ann Sofie Claeys/RCG, nationaal kampioene 2016 |
In het Nederlandse Eindhoven stond afgelopen weekend het Belgisch Kampioenschap marathon op het programma. Voor het tweede jaar op rij werd uitgeweken naar de Nederlandse lichtstad voor de nationale titelstrijd. De Marathon van Eindhoven is zeker niet de snelste marathon, maar is wel bijzonder populair bij onze landgenoten. De titelverdedigers Abdelhadi El Hachimi/RFCL en Els Rens/LYRA kwamen er, net als een hele reeks andere toppers, niet aan de start, maar in een Olympisch jaar is dat niet zo uitzonderlijk. Bij de vrouwen stond er geen maat op Ann Sofie Claeys (31) die de 42km195 afhaspelde in een persoonlijk record van 2u49’28”. De Beernemse, die uitkomt voor Racing Gent, werd zo voor het eerst in haar carrière Belgisch kampioen. “Ik ben uiteraard enorm tevreden, maar eigenlijk schat ik mijn tijd veel hoger in dan de nationale titel. Zowat alle toppers waren afwezig op dit kampioenschap en daardoor verliest deze titel toch wel iets van zijn waarde,” aldus een bescheiden Claeys.
"Ik was naar Eindhoven getrokken om er een tijd onder de 2u50' te lopen en dat is gelukt. Het behalen van de nationale titel was eigenlijk nooit echt een doel. Pas twee dagen voor de wedstrijd kwam ik te weten dat de concurrentie tijden van rond de 3u liep. De titel is mooi meegenomen, maar eigenlijk stelt die voor mij niet zoveel voor. Er zijn een stuk of zeven Belgische atletes die sneller lopen dan mij en ergens is het dan ook jammer dat die er op dit kampioenschap niet bij waren. Nu ja, ik begrijp hen wel. Het was een Olympisch jaar en een aantal atletes hebben hard getraind om de limiet te halen en dan past de marathon van Eindhoven niet in hun schema. De marathon is ook niet zomaar een wedstrijd. Je moet specifieke trainingsarbeid leveren en dus moet je keuzes maken,” zegt de 31-jarige psychologe.
Een groot leerproces
Voor Claeys was Eindhoven pas haar vijfde marathon. "Ik vond zondag redelijk snel een goed tempo en heb dit bijna de hele marathon kunnen aanhouden. Ik ben het niet echt gewoon om in groep te lopen en ik word daar eerlijk gezegd een beetje zenuwachtig van. Tijdens de eerste helft van de marathon liep ik mee met de eerste Nederlandse en er reed voortdurend een motard met een cameraman bij ons. Dat stoorde me wel wat, maar na 25 km viel ik alleen en dat was een verademing. Ik kon mijn eigen tempo lopen en luisteren naar mijn gevoel. Ik kende wel een klein beetje verval, maar dat is onvermijdelijk bij een marathon. Tijdens de wedstrijd kon ik ook rekenen op de steun van vele vrienden en familieleden die speciaal voor mij naar Eindhoven waren afgezakt. Ik besef heel goed dat ik zonder hen en zonder mijn coach deze prestatie nooit had kunnen leveren. Het lopen van een marathon is trouwens een groot leerproces en iedere keer leer ik wel iets bij. De belangrijkste zaken zoals de bevoorrading of de indeling van de wedstrijd heb ik ondertussen wel al onder de knie. In het voorjaar zou ik graag nog een marathon lopen om mijn tijd nog een beetje aan te scherpen, al heb ik het gevoel dat het niet zo heel veel sneller meer kan. Daarnaast ga ik gewoon een beetje doen waar ik zin in heb. Deze winter staan zeker een aantal veldlopen en trails op het programma en deze zomer doe ik misschien zelfs wat wedstrijden op de piste," besluit ze.
HLN/GDE (uitgebreide versie artikel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten