Anezka Drahotová, een snelwandelaarster met spikes

Foto: Rumburk.cz

Op 17 maart 2013 werd in het Zwitserse Lugano een van de belangrijkste snelwandelcompetities van het jaar afgewerkt: de Lugano Trophy. Net als de voorgaande jaren was er een sterk bezet deelnemersveld. De wedstrijd liep over 20 km en zowel bij de mannen als bij de vrouwen kwam de winnaar uit China: Wang Zhen (1u19’08) en Liu Hong (1u27’06). Snelwandelen is als onderdeel van de atletiek een beetje ondergewaardeerd. In België wordt er binnen de atletiekverenigingen en de federatie nauwelijks aandacht aan besteed. Het grote publiek vindt snelwandelen ook een vreemde sport. De bewegingen van snelwandelaars zien er onnatuurlijk uit en dat maakt het onprettig om naar te kijken. Na de Olympische Spelen van Londen kwam het snelwandelen ook in opspraak toen uit de slow motion beelden bleek dat het gros van de deelnemers al na 1 kilometer had moeten worden gediskwalificeerd. De controle op de belangrijkste regel van het snelwandelen – altijd één voet op de grond – blijft een teer punt en veel hangt af van de kwaliteit van de “controleurs”. De grens tussen snelwandelen en lopen is soms heel dun. Toch zijn snelwandelaars fantastische atleten en verdienen ze veel respect. De belangrijkste kwaliteiten van een snelwandelaar zijn uithoudingsvermogen, techniek en kracht.

De Tsjechische Anezka Drahotová is de rijzende ster in het snelwandelen. Deze 17-jarige atlete werd met een tijd van 1u30’54 (een persoonlijk record) knap 7^de in de Lugano Trophy. Een fantastische prestatie. Het opmerkelijke aan deze atlete is dat ze het snelwandelen combineert met afstandslopen. Op het WK Junioren 2012 in Barcelona nam ze zowel deel aan de 1500 meter en de 10 km snelwandelen. Een heel ongebruikelijke combinatie, maar zolang ze kan, wil ze lopen en snelwandelen combineren. Ze beseft dat haar toekomst wellicht bij het snelwandelen ligt, maar dat ze zich er momenteel nog niet volledig op focust, betekent dat ze nog een hele grote groeimarge heeft. En waarom zou ze ook niet meedoen aan loopnummers. Ze is nog maar 17 en bij de junioren kan ze zeker nog op het hoogste niveau mee op de 1500m, 3000m en de 5000m. Naarmate ze ouder wordt, zal de kloof waarschijnlijk te groot worden. Het afgelopen jaar heeft ze zich trouwens ook nog met succes gewaagd aan de 3000 meter steeple. Dit toont aan hoe veelzijdig deze atlete wel is. Het is ook de verdienste van haar trainer, Ivo Piták, dat hij haar de vrijheid gunt om plezier te beleven aan de afwisseling tussen lopen en snelwandelen. Door haar te snel volledig in de richting van snelwandelen te duwen zou het risico erin zitten dat dit talent verbrandt wordt en dat zou zonde zijn. 

Snelwandelen is het lelijke eendje van de atletiek en dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven, maar talenten zoals Anezka Drahotová zijn verfrissend voor de sport. Enkel in Tsjechië, Mexico, Litouwen en Italië wordt snelwandelen als volwaardige sport beschouwd. Een figuur als Anezka Drahotová kan jongeren er toe aanzetten de stap te zetten naar het snelwandelen. We moeten echter wel realistisch blijven want snelwandelen zal nooit een populaire sport worden, maar hopelijk krijgen snelwandelaars ooit het respect dat ze verdienen. Alleen snelwandelaars weten dat hun sport fysiek even zwaar is als een marathon. Dat ze op grote kampioenschappen, waar ze in alle vroegte voor de titels strijden, steevast genegeerd worden en nauwelijks toegejuicht worden, is een schande. Deze atleten verdienen beter, deze sport verdient beter.