Mario Jardel, de Braziliaanse prijsschutter die rond de eeuwwisseling het mooie meer maakte bij FC Porto, Galatasaray en Sporting Clube de Portugal, heeft op 40 jarige leeftijd opnieuw de voetbalschoenen aangebonden. Bij de Braziliaanse amateurclub Ibirubá wil hij opnieuw doen wat hij het beste kan: doelpunten maken. Officieel was Super Mario al zo'n twee jaar met pensioen, maar eigenlijk was hij al jaren uit beeld verdwenen. Bij FC Porto en Sporting scoorde hij gemiddeld meer dan 1 goal per wedstrijd en in die periode werd hij ook twee keer Europees topschutter. Nadat hij Sporting in 2003 verliet, ging het bergaf met zijn carrière. Ancona, Bolton Wanderers, Newel's Old Boys, Alaves, Goias, Beira Mar, Anorthosis Famagusta, Newcastle United Jets,...in zeven jaar verslond Jardel maar liefst 12 clubs en nergens werd het een succes. Zijn carrière stierf uiteindelijk een stille dood. Tijdens zijn succesperiode in Portugal kwam Jardel in de verkeerde milieus terecht. Slechte vrienden, een gokverslaving, de scheiding van zijn echtgenote Karen en de daaruit voortvloeiende depressies zorgden ervoor dat Jardel zijn toevlucht zocht tot drugs. Jarenlang was de spits verslaafd aan cocaïne en hij was dan ook meer in discotheken te vinden dan op het voetbalveld. De laatste twee jaar van zijn carrière was Jardel terug clean, en hij droomde ervan om zijn carrière nieuw leven in te blazen, maar daarvoor was het jammer genoeg te laat.
Mario Jardel is een van de efficiëntste en meest productieve spitsen die ik ooit live aan het werk gezien heb. Bij Sporting en FC Porto scoorde hij altijd ... maar dan ook écht altijd. Ik herinner me ook nog dat Jardel in 2002, het jaar dat hij met Sporting de Portugese titel behaalde, wekenlang na ieder doelpunt zijn shirt uittrok. Op zijn onderhemd stond toen steevast een boodschap ... eerst "Por que será?" (Hoe zou het komen?) en de daarop volgende weken een aantal keer "Será?" (Zou het?). Heel voetbalminnend Portugal was in de ban van deze mysterieuze boodschappen. Uiteindelijk werd alles duidelijk. Na een zoveelste doelpunt onthulde Jardel een nieuwe boodschap en die luidde "Será do Guaraná?" (Is het dankzij Guaraná?). En gigantisch geslaagde marketingzet was het van "Guaraná", het Braziliaanse softdrankje dat in die periode ook in Portugal op de markt gekomen was. De TV comercial die toen in Portugal liep, toonde een Braziliaanse schone die tijdens een partijtje strandvoetbal een fantastisch doelpunt scoorde en toen ook haar truitje uittrok. De boodschap die zij liet zien, sprak meer tot de verbeelding dan die van Jardel, maar kom, daar ga ik nu niet over uitweiden. Ik kende het energiedrankje niet en uiteraard bestelde ik tijdens mijn volgende bezoek aan Portugal op café steeds een Guaraná ... en ik vond het een openbaring. Guaraná is een fruitig frisdrankje met een exclusieve, exotische smaak. Die unieke smaak komt van een tropische vrucht, de Guaraná, die groeit in het Braziliaanse Amazonegebied. Ik ben altijd al een beetje gevoelig geweest voor reclame en in het geval van Guaraná, dat trouwens ook hoofdsponsor is van de Braziliaanse Seleção, was ik door Jardel en het leuke reclamespotje onmiddellijk verkocht. Dit moest en zou mijn "merk" worden ... in Portugal althans, want ik wacht al jaren op de introductie van het Braziliaanse Samba-drankje in België. Aangezien ik bijna nooit alcohol drink, bestel ik hier dus nog steeds mijn saaie Coca Cola op café, of een Zero om de indruk te wekken dat ik op mijn lijn let.
Ik reken op de Rode Duivels om daar vanaf deze zomer verandering in te brengen. Ik zie Marc Wilmots al zwaaien met de wereldbeker en Vincent Kompany die, met een blikje Guaraná in de hand, de legendarische uitspraak doet : "Brazilië is van iedereen ... maar vandaag toch vooral van ons !" Saúde !
De bewuste reclamespot :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten