Pecho de Águila

Foto: Hondurasfutbol.com

16 juni 1982. Heel Spanje kijkt uit naar de eerste wedstrijd van het gastland op het Wereldkampioenschap voetbal. De tegenstander is het nietige Honduras dat voor de eerste keer in zijn geschiedenis de eindronde van het tornooi gehaald had. Iedereen verwacht een doelpuntenfestival van de Spanjaarden. Het liep helemaal anders ... en één man maakte zich die avond onsterfelijk: Héctor Ramón Zelaya, bijjgenaamd Pecho de Águila.

De wedstrijd is 7 minuten onderweg wanneer Honduras met een splijtende actie door de Spaanse verdediging brak en Zelaya met een prachtig doelpunt het Spaanse publiek stil kreeg. Uitzinnig van geluk vierde Zelaya zijn doelpunt en met hem de hele ploeg ... en voor het tv-scherm een hele natie. Honduras speelde een heel sterke wedstrijd tegen Spanje en enkel door een licht toegekende strafschop kon Spanje in de 65ste minuut langszij komen. Het 1-1 gelijkspel was een prachtig resultaat voor Honduras en tot op vandaag blijft dit het belangrijkste sportieve exploot van het land uit Centraal-Amerika. 

Zelaya versierde na het WK een transfer naar het Spaanse Deportivo La Coruña, maar een oude blessure zorgde ervoor dat er nooit een degelijk niveau haalde. Hij zou nooit volledig herstellen van de blessure en daarom stopte hij in 1983 op 24-jarige leeftijd met voetbal en keerde hij terug naar Honduras. Hij kende een heel korte carrière, maar dat ene doelpunt maakte van hem wel een volksheld. Tot op heden wordt hij er nog over aangesproken en hij geldt nog steeds als een voorbeeld voor de jonge Hondurese voetballertjes.

Ik heb de wedstrijd niet bewust meegemaakt want ik was toen 5 jaar oud ... maar als klein jongetje had ik een boek "Mundial 82" dat ik verslonden heb. Het hoofdstuk over deze wedstrijd en het legendarische doelpunt van het nummer 15 heb ik verschillende keren gelezen en de foto van doelpuntenmaker Zelaya zie ik zo voor me. Het gelijkspel tussen Spanje en Honduras is in mijn ogen een van de meest verrassende resultaten ooit op een WK, vooral omdat in 1982 kleine voetballanden nog echt klein waren.