AD10S DIEGO ...

Embed from Getty Images

Diego Armando Maradona is niet meer. Amper 60 jaar is hij geworden ... dat is veel te jong en toch zag iedereen het aankomen. El Pibe de Oro was een tikkende tijdbom, want hij leefde en werd geleefd aan 200 km/uur. Geniaal was hij op een voetbalveld, maar te fragiel voor het leven ernaast. De voetballegende uit Buenos Aires werd tijdens en na zijn carrière geen enkel moment rust gegund. Zijn destructieve levensstijl, zijn drank- en drugsverslavingen ... de hele wereld zag het met lede ogen aan. De laatste jaren kwam hij meer in de pers omwille van zijn dolle fratsen en ongecontroleerd gedrag ... maar toch, dat is niet het beeld dat hij achterlaat. Hij was zonder twijfel de beste en meest iconische voetballer uit onze geschiedenis. De onnavolgbare dribbels, de traptechniek, zijn liefde voor de bal ... hij was voetbal in de puurste betekenis van het woord. In Argentinië en in Napels is hij een God, een voetbalgod zoals er nooit nog een zal zijn. Pelé, Cristiano Ronaldo, Messi ... hoe goed ze ook waren of zijn, je kan en mag ze niet in dezelfde zin met Maradona noemen. Maradona was een ongeëvenaarde voetbalgoochelaar die in 1986 in zijn eentje Argentinië naar de wereldtitel trapte. Vier jaar later deed hij dat huzarenstukje ei zo na nog eens over. Wat hij bij Napels realizeerde was bijna nog straffer. Met zijn voetbalvernuft deed hij de armzalige club uit Zuid-Italië verrijzen en schonk hij het voetbalgekke Napolitaanse volk twee nationale titels, een Italiaanse beker en een UEFA-Cup. In Napels viel hij echter ook ten prooi aan cocaïne en slechte vrienden. Zijn cocaïneverslaving heeft hem als mens en als voetballer gekraakt. Een voorbeeldfunctie voor de jonge voetballertjes heeft hij nooit gehad en gek genoeg werd dat ook niet van hem verwacht. Hij viel voortdurend van zijn voetstuk, maar werd er telkens ook weer op geplaatst. Hij was Diego Armando Maradona, de allerbeste voetballer die de wereld ooit gekend heeft. Zijn voetbalkunstjes, zijn dribbels, zijn liefde voor het spel, ... dat is de erfenis die hij achterlaat. En zijn fratsen ... ach, die zijn slechts een voetnoot in het bijna Bijbelse voetbalverhaal dat hij geschreven heeft. Adiós y descanse en paz, campeón. 

Bulgarije: Oud-voetballer en coach Nikola Spasov overleden

- 

Embed from Getty Images

In Bulgarije is Nikola Spasov, oud-voetballer en . Het was meteen ook de enige prijs die hij als huidig coach van de Bulgaarse eersteklasser Montana, op 61-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van COVID-19.

Nikola Spasov speelde in eigen land achtereenvolgens bij PFC Lokomotiv Sofia, FC Danav Ruse, PFC Cherno More Varna en PFC Spartak Varna. In zijn debuutjaar bij PFC Lokomotive Sofia (seizoen 1977-1978) hielp hij het team prompt aan de landstitel. Het was meteen ook de enige prijs die hij als speler behaalde. In 1986 trok hij naar Portugal, waar hij in zeven jaar voor vijf verschillende teams zou uitkomen : SC Farense, Salgueiros, Paços de Fereirra, Beira Mar en Rio Ave. Zijn beste periode in Portugal kende hij bij Paços de Ferreira. In het seizoen 1989-1990 scoorde hij 34 keer in 33 wedstrijden en had daarmee een groot aandeel in de promotie van de club naar de Portugese hoogste afdeling. Hij schreef ook geschiedenis door als eerste speler van Paços de Ferreira te scoren in de eerste klasse.
Na zijn Portugees avontuur keerde Spasov in 1993 terug naar zijn thuisland en speelde hij nog een seizoen voor Cherno More Varna.

Trainerscarrière

Eind de jaren negentig zette hij zijn eerste stappen als coach bij een aantal Spaanse en Portugese amateurclubs. Zijn trainerscarrière op het hoogste niveau startte in 2007 toen hij overnam bij Cherno More Varna. Hij bleef er twee seizoenen, maar zou er in 2014 een tweede keer aan het roer komen. In het seizoen-  pakte hij met die club de Bulgaarse titel en het seizoen won hij de Supercup. Naast Cherno More Varna coachte hij in eigen land ook nog Bregalnica Stip, Svelkavitsa, Spartak Varna, Kaliakra Kavarna, Tsarsko Selo en Montana. In 2018 was hij ook korstondig aan de slag in Kazachstan bij Kyzylzhar. 

Zwitserland: verspringster Irene Pusterla kondigt afscheid aan

 

Embed from Getty Images

De Zwitserse verspringster Irene Pusterla heeft gisteren haar afscheid van de atletiek aangekondigd. De 32-jarige atlete werd maar liefst 14 keer nationaal kampioene in het verspringen en bracht het Zwitsers record op 6m84. In 2012 werd ze zesde op het EK in Helsinki en dat jaar nam ze ook deel aan de Olympische Spelen van Londen. Voorts nam Pusterla, die atletiek combineerde met haar job als psychologe, ook deel aan het WK in 2011 en aan het EK in 2010 en 2014.

Nieuw-Zeeland: Matt Baxter en Camille Buscomb pakken nationale titel op de 10km

 

Embed from Getty Images

In Nieuw-Zeeland werd afgelopen zaterdag het nationaal kampioenschap 10km op de weg afgewerkt. Bij de mannen ging de zege naar Matt Baxter die afklokte na 30.32. De atleet uit New Plymouth hoopte vooraf op een tijd rond de 29.30, maar door de regen en de felle wind slaagde hij daar niet in. 

Retro - 1992 : De controversiële Olympische titel van Khalid Skah

Embed from Getty Images

 

Khalid Skah is een van de vele talentrijke afstandslopers die Marokko heeft voortgebracht. In eigen land werd hij in zijn gloriejaren geprezen als een nationale held, maar voor het grote internationale publiek was hij een controversiële figuur. Die stempel kreeg hij na zijn Olympisch goud op de Spelen van Barcelona in 1992. Tijdens de finale van de 10000m was het publiek getuige van een beklijvende tweestrijd tussen de Kenyaan Richard Chelimo en Khalid Skah. Op vier ronden van het einde dubbelde het duo Hammou Boutayeb, een landgenoot van Skah. Boutayeb beet zich echter vast in het spoor van het leidersduo en wisselde enkele woorden met Skah. Vervolgens ging Boutayeb voor Chelimo lopen en hinderde hem zodat het tempo wat stokte...hetgeen Skah goed uitkwam, want hij leek aan zijn limiet te zitten. Voor het ingaan van de laatste ronde werd Boutayeb door een jurylid aangemaand om zich niet meer te mengen in de strijd tussen Chelimo en Skah. Uiteindelijk draaide het uit op een langgerekte sprint waarin de Marokkaan aan het langste eind trok. Skah was door het dolle heen, maar het publiek jouwde hem uit. Kort na de wedstrijd besliste de jury om Skah te diskwalificeren omwille van de onsportieve acties van zijn landgenoot Boutayeb. Een dag later trok de jury die beslissing opnieuw in en mocht Skah alsnog het podium betreden om zijn gouden medaille in ontvangst te nemen. Tijdens het Marokkaans volkslied liet het publiek nogmaals zijn ongenoegen blijken door Skah te trakteren op een gigantisch fluitconcert. De Marokkaan liet het echter niet aan zijn hart komen en genoot zichtbaar van zijn gloriemoment. Toch ging deze wedstrijd en de zege van Skah de geschiedenisboeken in als een van de meest controversiële wedstrijden uit de geschiedenis van de Olympische Spelen. 

Khalid Skah blijft echter een van de beste langeafstandslopers uit de atletiekgeschiedenis en hij heeft ook rijkgevuld palmares:

* 1990: GOUD op het WK veldlopen in Aix-Les-Bains (Fra)

* 1990: GOUD op Afrikaans kampioenschap 10000m

* 1991: GOUD op het WK veldlopen in Antwerpen (Bel)

* 1991: BRONS op het WK 10000m in Tokio (Jap)

* 1992: GOUD op de OS 10000m in Barcelona (Spa)

* 1993: WERELDRECORD op de twee mijl in Hechtel (Ned): 8.12.17

* 1994: GOUD op het WK halve marathon in Oslo (Nor)

* 1995: ZILVER op het WK 10000m in Göteborg (Zwe)

* 1998: BRONS op het WK halve marathon in Uster (Zwi)

Zijn persoonlijke records:

1000m: 2.26.00

1500m: 3.38.10

2000m: 5.03.90

3000m: 7.36.70

5000m: 13.00.54

10000m: 27.14.53

3000m steeple: 8.19.30

2 mijl: 8.12.17

5 mijl: 22.28.00

10 mijl: 46.17.00

halve marathon: 1.00.24

marathon: 2.16.34

Wayde Van Niekerk klokt 45.89 in Potchefstoom

 

Embed from Getty Images

Sind enkele dagen zijn de coronamaatregelen in Zuid-Afrika wat versoepeld en daardoor kunnen er ook opnieuw atletiekwedstrijden worden georganiseerd. Wayde Van Niekerk kwam afgelopen dinsdag in Potchefstoom in actie op de 400m en klokte af in een voor hem zeer matige 45.89.

De Zuid-Afrikaanse wereldrecordhouder komt van heel ver terug, want in 2017 liep hij een zware knieblessure op. Het herstel nam langer in beslag dan oorspronkelijk gedacht en uiteindelijk trad hij pas eind februari van dit jaar opnieuw in competitie. Hij liep toen in Bloemfontein naar een tijd van 47.42. Er kwam echter geen vervolg op zijn comeback, want vanaf begin maart hield het coronavirus de hele sportwereld in een houtgreep. Uiteindelijk zou Van Niekerk in augustus een aantal wedstrijden in Europa afwerken, maar door een positieve coronatest moest hij ook die plannen opbergen. Op 15 september liep hij toch nog één wedstrijd op Europese bodem. In het Zwitserse Bellinzona kwam hij tot 45.58, en tijd die hij in Potchefstoom graag wou verbeteren. Uiteindelijk strandde hij op 45.89. "Ik ben niet tevreden met mijn prestatie, maar ik ben op goeie weg. Het ontbreekt me momenteel nog aan wat wedstrijdritme, maar dat komt wel in orde", liet hij op twitter weten.

Denka Athletics Challenge Cup in het Japanse Niigata

 

Embed from Getty Images

Op dinsdag 03 november werd in het Japanse Niigata de Denka Athletics Challenge Cup 2020 georganiseerd. Door de coronapandemie kwamen hoofdzakelijk Japanse atleten aan de start. De meeting in het Denka Big Swan Stadium haalde een degelijk niveau met een aantal uitschieters. Naoto Hasegawa liet een knappe 2m20 noteren in het hoogspringen en Mizuki Obuchi liep naar een persoonlijk record van 45.78 op de 400m. Bij de vrouwen zorgde de Kenyaanse Margaret Ekidor met 15.16.75 op de 5000m voor de beste prestatie.