woensdag 18 oktober 2023

Net niet voor San Marino


 BEELD VAN DE DAG

San Marino heeft voor het eerst in bijna een jaar nog eens gescoord in een interland. Alessandro Golinucci heeft er in de 61ste minuut 1-1 van gemaakt in de wedstrijd tegen Denemarken en de spelers van San Marino vierden alsof ze de wereldbeker hadden gewonnen. Fantastisch beeld.

Jammer genoeg slaagde de voetbaldwerg er niet in een punt te pakken, want Yussuf Poulson scoorde in minuut 70 de 1-2, waardoor Denemarken van een ware blamage gespaard bleef.

 

zaterdag 14 oktober 2023

Naomi Van Den Broeck moet op zoek naar een nieuwe club

Rochefort Athlétisme (ROCA), de club van atlete Naomi Van Den Broeck, zal in 2024 ophouden met bestaan. Deze beslissing werd onlangs genomen door het bestuur van de Waalse club. 
Het grootste pijnpunt is dat de club over geen atletiekpiste beschikt ... en ze zal er ook nooit krijgen. In de regio is er al een piste in Marche-en- Famenne en Ciney en dat is voor het lokale bestuur reden genoeg om niet te investeren in nieuw complex in Rochefort. Deze uitzichtloze situatie heeft voor een ware leegloop gezorgd bij de club, waarbij nu nog zo'n twintigtal leden zijn aangesloten. Trainers en bestuursleden kunnen het niet verder opbrengen om in deze omstandigheden hun tijd en energie te steken in een club zonder toekomst. De beslissing om pas eind 2024 de boeken toe te doen, heeft te maken met het feit dat 2024 een Olympisch jaar is ... en ze willen hun atlete en uithangbord, Naomi Van Den Broeck, in alle rust laten toewerken naar Parijs. Alhoewel Van Den Broeck in Noorwegen woont en zelden nog in Rochefort verblijft, is ROCA nog steeds de club van haar hart en draagt ze de kleuren van haar club nog heel veel trots. Na de Spelen zal de Cheetah op zoek gaan naar een andere club.
Deze winter organiseert de club op 14 januari 2024 voor een allerlaatste keer de Cross du Roca à Wellin. 
📸 Nieuwsblad / Belga

dinsdag 22 december 2020

Andrea Seccafien : "Ik mik op Olympisch ticket voor de 5000m en de 10000m"

 

Embed from Getty Images

Vorige week werd in het Australische Launceston de Think Big Half Marathon afgewerkt. Bij de vrouwen ging de overwinning naar Andrea Seccafien in een tijd van 1u11.39. Voor de Canadese was het de eerste wedstrijd in meer dan tien maanden. We blikken met haar terug op een turbulent 2020.

"Het jaar 2020 begon veelbelovend voor mij", zegt ze. In Februari liep ik de halve marathon van Marugame en met mijn tijd van 1u 09.38 verbeterde ik er het Canadees record op die afstand. Drie weken later won ik een 10km in Tasmanië in een tijd van 33.05, een persoonlijk record. Daarna veranderde alles drastisch omwille van de COVID-pandemie en vielen alle geplande wedstrijden weg." Seccafien woont al geruime tijd in het Australische Melbourne en bleef daar ook trainen tijdens de lockdown. "We hadden gedurende 111 dagen een lockdown in Melbourne en dat was heel zwaar voor iedereen. In heel die periode heb ik steeds alleen getraind en ik denk dat ik daar vooral op mentaal vlak voordeel heb uitgehaald."

Australië

"Australië heeft van bij het begin van de pandemie de situatie heel ernstig genomen en heeft ook heel goeie maatregelen genomen. Het resultaat is dat de situatie hier nu heel goed onder controle is en dat het normale leven terug zijn gang kan gaan. Ik zit dan ook in een bevoorrechte positie hier, want Athletics Australia heeft een volledig pisteseizoen gepland voor de lokale atleten. Ik krijg dus heel veel mogelijkheden om wedstrijden af te werken."

Olympische Spelen

De 30-jarige Canadese maakte in Rio 2016 haal Olympisch debuut en finishte als 20ste in de finale van de 5000m. Ze heeft haar zinnen dan ook gezet op een nieuwe deelname aan de Olympische Spelen. "Op de 5000m liep ik al de Olympische limiet, maar ik zou me ook graag plaatsen voor de 10000m. In januari loop ik in Melbourne een wedstrijd op die afstand en ik hoop me daar dan ook te verzekeren van mijn Olympisch ticket op de 10000m."

Sterke generatie

Canada heeft bij de vrouwen momenteel een heel sterke generatie op de lange afstand. Naast Andrea Seccafien, plaatsten Natasha Wodak en Malindi Elmore zich ook al voor de Olympische spelen. Beiden liepen met respectievelijk 2u26.19 en 2u24.50 de Olympische limiet voor de marathon. "Ik denk dat het de beste generatie ooit is. Ieder seizoen worden er nationale records gebroken en het algemeen niveau stijgt jaar na jaar. Dat werkt enorm inspirerend en het is tegelijk ook een hele eer om deel uit te maken van deze sterke generatie", besluit ze.

maandag 7 december 2020

Spanje: Ait Alibou en Amebaw Ayer winnen Cross de Granollers

 

Embed from Getty Images
Esther Guerrero werd tweede op de Cross de Granollers

In België worden er in 2020 geen veldlopen meer georganiseerd, maar dat betekent niet dat er elders in Europa niet wordt gecrosst. In Spanje, dat ook in de tweede coronagolf zwaar getroffen is, werd gisteren de Cross Internacional de Granollers gelopen. In het totaal kwamen zo'n 900 atleten in actie.
Bij de mannen was de overwinning voor de Marokkaanse Spanjaard Lahcen Ait Alibou. Hij liep de afstand van 10km in een tijd van 30.09. De tweede en derde plaats waren voor Abdelaziz Merzougui en Abdennasser Oukhelfen, beiden ook genaturaliseerde Marokkanen.
Bij de vrouwen stond er geen maat op de Ethiopische Likina Amebaw Ayel. De Spaanse Esther Guerrero, voornamelijk bekend van de 800m, bood initieel nog wat weerwerk, maar uiteindelijk finishte Amebaw Ayer na 8 km met 40 seconden voorsprong op Guerrero. De derde plaats was voor Rosalía Tárraga

vrijdag 4 december 2020

Japan: Akira Aizawa en Hitomi Niiya lopen indrukwekkende 10000m

 

Embed from Getty Images
Op het Japans kampioenschap hebben Akira Aizawa, bij de mannen, en Hitomi Niiya, bij de vrouwen, een absolute topprestatie geleverd op de 10000m. Aizawa liep de afstand in een tijd van 27.18.75 en staat daarmee 7de op de wereldranglijst van 2020. Hitomi tekende voor een indrukwekkende solo en klokte af na 30.20.44. Enkel de Nederlandse Sifan Hassan deed dit jaar beter.
Beide atleten verpulverden daarmee ook het nationaal record.

woensdag 2 december 2020

Club Deportivo Lugo ... het Spaanse Napoli

Embed from Getty Images
Een paar jaar geleden kreeg ik een wedstrijdtruitje van de Spaanse club CD Lugo cadeau. Ik kende de club niet, maar vond het truitje en het clubsymbool er wel leuk uitzien. Wat opzoekingswerk leerde me dat Lugo een stad is uit de Spaanse autonome regio Galicië en dat de club aantreedt in de Spaanse tweede klasse. Een van hun bekendste spelers blijkt Serge Sidoine Tchaha Leuko te zijn. De Kameroener, die al zes keer voor de nationale ploeg uitkwam, speelde zo'n vijf seizoen voor Lugo en verkaste deze zomer naar godbetert Waasland-Beveren. In de luttele minuten die hij al op onze Belgische velden te zien was, heeft hij ook nog geen onuitwisbare indruk nagelaten. 
Een paar jaar geleden verscheen de naam CD Lugo nog eens als een voetnoot in de Belgische pers. De club nam de Spanjaard Fede Vico eind 2016 over van RSC Anderlecht. De aanvallende middenvelder werd in 2013 als een groot talent voorgesteld in het toenmalige Constant Vanden Stockstadion. De ruwe diamant, zoals er al zoveel gepasseerd zijn bij Anderlecht, kon nooit de verwachtingen inlossen en kwam zelfs bijna niet aan spelen toe. Ook bij Lugo brak de voormalig Spaanse belofteninternational geen potten. Ondertussen speelt hij bij FC Granada in de Primera División, maar ook daar heeft hij geen vaste basisplaats. 
De afgelopen jaren ben ik de resultaten van Lugo dan ook beginnen volgen en ik werd ook een beetje fan van de "albivermellos". Zo gaat dat nu eenmaal als ik een voetbalshirt cadeau krijg. Het kind in mij komt dan altijd naar boven. De club bleek geen hoogvlieger te zijn, want ze bivakkeren steevast in de onderste regionen van de Segunda División. Vorig seizoen hebben ze zelfs pas op het nippertje de degradatie kunnen afwenden. Op de laatste speeldag moest de club, onder leiding van trainer Juanfran, winnen tegen Mirandes om hun verblijf in de tweede afdeling te verlengen. Lugo kwam in de eerste helft 0-1 achter en wist in de 66ste minuut gelijk te maken met een doelpunt van Cristian Herrera. Zes minuten voor tijd scoorde diezelfde Herrera het verlossende tweede doelpunt, waarmee Lugo het behoud kon veiligstellen. Na die wedstrijd vertelde trainer Juanfran dat hij zijn spelers op een bijzondere manier had weten te motiveren voor die allesbeslissende wedstrijd. Hij had namelijk contact opgenomen met niemand minder dan Diego Armando Maradona om een videoboodschap in te spreken. Enkele minuten voor de wedstrijd liet hij zijn spelers de video zien en uiteindelijk bleek dat een voltreffer, want de spelers bleven de hele match geloven in de overwinning en het behoud.
Trainer Juanfran bleek een goeie relatie te hebben met El Pibe de Oro, maar er is nog een reden waarom Maradona met plezier de spelers van Lugo een peptalk gaf. Er is namelijk een link tussen Maradona en de streek rond Lugo. De familienaam Maradona blijkt namelijk zijn oorsprong te hebben in die regio. Heden zijn er in Galicië nog heel wat mensen die de familienaam Maradona dragen. Pluisje was daarvan op de hoogte en sprak ooit de wens uit om die streek eens te bezoeken. Jammer genoeg is het er nooit van gekomen. Lugo zal allicht opnieuw een anoniem seizoen doormaken, maar ik blijf fan. Het wordt allicht wachten op een Spaanse afstammeling van het geslacht Maradona die Lugo in zijn eentje naar de Primera División trapt. Wie weet groeit Lugo dan op een dag uit tot het Spaanse Napoli. Un sueño que se llama el fútbol... 

donderdag 26 november 2020

AD10S DIEGO ...

Embed from Getty Images Diego Armando Maradona is niet meer. Amper 60 jaar is hij geworden ... dat is veel te jong en toch zag iedereen het aankomen. El Pibe de Oro was een tikkende tijdbom, want hij leefde en werd geleefd aan 200 km/uur. Geniaal was hij op een voetbalveld, maar te fragiel voor het leven ernaast. De voetballegende uit Buenos Aires werd tijdens en na zijn carrière geen enkel moment rust gegund. Zijn destructieve levensstijl, zijn drank- en drugsverslavingen ... de hele wereld zag het met lede ogen aan. De laatste jaren kwam hij meer in de pers omwille van zijn dolle fratsen en ongecontroleerd gedrag ... maar toch, dat is niet het beeld dat hij achterlaat. Hij was zonder twijfel de beste en meest iconische voetballer uit onze geschiedenis. De onnavolgbare dribbels, de traptechniek, zijn liefde voor de bal ... hij was voetbal in de puurste betekenis van het woord. In Argentinië en in Napels is hij een God, een voetbalgod zoals er nooit nog een zal zijn. Pelé, Cristiano Ronaldo, Messi ... hoe goed ze ook waren of zijn, je kan en mag ze niet in dezelfde zin met Maradona noemen. Maradona was een ongeëvenaarde voetbalgoochelaar die in 1986 in zijn eentje Argentinië naar de wereldtitel trapte. Vier jaar later deed hij dat huzarenstukje ei zo na nog eens over. Wat hij bij Napels realizeerde was bijna nog straffer. Met zijn voetbalvernuft deed hij de armzalige club uit Zuid-Italië verrijzen en schonk hij het voetbalgekke Napolitaanse volk twee nationale titels, een Italiaanse beker en een UEFA-Cup. In Napels viel hij echter ook ten prooi aan cocaïne en slechte vrienden. Zijn cocaïneverslaving heeft hem als mens en als voetballer gekraakt. Een voorbeeldfunctie voor de jonge voetballertjes heeft hij nooit gehad en gek genoeg werd dat ook niet van hem verwacht. Hij viel voortdurend van zijn voetstuk, maar werd er telkens ook weer op geplaatst. Hij was Diego Armando Maradona, de allerbeste voetballer die de wereld ooit gekend heeft. Zijn voetbalkunstjes, zijn dribbels, zijn liefde voor het spel, ... dat is de erfenis die hij achterlaat. En zijn fratsen ... ach, die zijn slechts een voetnoot in het bijna Bijbelse voetbalverhaal dat hij geschreven heeft. Adiós y descanse en paz, campeón.