Andrea Seccafien : "Ik mik op Olympisch ticket voor de 5000m en de 10000m"

 

Embed from Getty Images

Vorige week werd in het Australische Launceston de Think Big Half Marathon afgewerkt. Bij de vrouwen ging de overwinning naar Andrea Seccafien in een tijd van 1u11.39. Voor de Canadese was het de eerste wedstrijd in meer dan tien maanden. We blikken met haar terug op een turbulent 2020.

"Het jaar 2020 begon veelbelovend voor mij", zegt ze. In Februari liep ik de halve marathon van Marugame en met mijn tijd van 1u 09.38 verbeterde ik er het Canadees record op die afstand. Drie weken later won ik een 10km in Tasmanië in een tijd van 33.05, een persoonlijk record. Daarna veranderde alles drastisch omwille van de COVID-pandemie en vielen alle geplande wedstrijden weg." Seccafien woont al geruime tijd in het Australische Melbourne en bleef daar ook trainen tijdens de lockdown. "We hadden gedurende 111 dagen een lockdown in Melbourne en dat was heel zwaar voor iedereen. In heel die periode heb ik steeds alleen getraind en ik denk dat ik daar vooral op mentaal vlak voordeel heb uitgehaald."

Australië

"Australië heeft van bij het begin van de pandemie de situatie heel ernstig genomen en heeft ook heel goeie maatregelen genomen. Het resultaat is dat de situatie hier nu heel goed onder controle is en dat het normale leven terug zijn gang kan gaan. Ik zit dan ook in een bevoorrechte positie hier, want Athletics Australia heeft een volledig pisteseizoen gepland voor de lokale atleten. Ik krijg dus heel veel mogelijkheden om wedstrijden af te werken."

Olympische Spelen

De 30-jarige Canadese maakte in Rio 2016 haal Olympisch debuut en finishte als 20ste in de finale van de 5000m. Ze heeft haar zinnen dan ook gezet op een nieuwe deelname aan de Olympische Spelen. "Op de 5000m liep ik al de Olympische limiet, maar ik zou me ook graag plaatsen voor de 10000m. In januari loop ik in Melbourne een wedstrijd op die afstand en ik hoop me daar dan ook te verzekeren van mijn Olympisch ticket op de 10000m."

Sterke generatie

Canada heeft bij de vrouwen momenteel een heel sterke generatie op de lange afstand. Naast Andrea Seccafien, plaatsten Natasha Wodak en Malindi Elmore zich ook al voor de Olympische spelen. Beiden liepen met respectievelijk 2u26.19 en 2u24.50 de Olympische limiet voor de marathon. "Ik denk dat het de beste generatie ooit is. Ieder seizoen worden er nationale records gebroken en het algemeen niveau stijgt jaar na jaar. Dat werkt enorm inspirerend en het is tegelijk ook een hele eer om deel uit te maken van deze sterke generatie", besluit ze.

Spanje: Ait Alibou en Amebaw Ayer winnen Cross de Granollers

 

Embed from Getty Images

Esther Guerrero werd tweede op de Cross de Granollers

In België worden er in 2020 geen veldlopen meer georganiseerd, maar dat betekent niet dat er elders in Europa niet wordt gecrosst. In Spanje, dat ook in de tweede coronagolf zwaar getroffen is, werd gisteren de Cross Internacional de Granollers gelopen. In het totaal kwamen zo'n 900 atleten in actie.

Bij de mannen was de overwinning voor de Marokkaanse Spanjaard Lahcen Ait Alibou. Hij liep de afstand van 10km in een tijd van 30.09. De tweede en derde plaats waren voor Abdelaziz Merzougui en Abdennasser Oukhelfen, beiden ook genaturaliseerde Marokkanen.

Bij de vrouwen stond er geen maat op de Ethiopische Likina Amebaw Ayel. De Spaanse Esther Guerrero, voornamelijk bekend van de 800m, bood initieel nog wat weerwerk, maar uiteindelijk finishte Amebaw Ayer na 8 km met 40 seconden voorsprong op Guerrero. De derde plaats was voor Rosalía Tárraga. 

Japan: Akira Aizawa en Hitomi Niiya lopen indrukwekkende 10000m

 

Embed from Getty Images

Op het Japans kampioenschap hebben Akira Aizawa, bij de mannen, en Hitomi Niiya, bij de vrouwen, een absolute topprestatie geleverd op de 10000m. Aizawa liep de afstand in een tijd van 27.18.75 en staat daarmee 7de op de wereldranglijst van 2020. Hitomi tekende voor een indrukwekkende solo en klokte af na 30.20.44. Enkel de Nederlandse Sifan Hassan deed dit jaar beter.

Beide atleten verpulverden daarmee ook het nationaal record.

Club Deportivo Lugo ... het Spaanse Napoli

Embed from Getty Images

Een paar jaar geleden kreeg ik een wedstrijdtruitje van de Spaanse club CD Lugo cadeau. Ik kende de club niet, maar vond het truitje en het clubsymbool er wel leuk uitzien. Wat opzoekingswerk leerde me dat Lugo een stad is uit de Spaanse autonome regio Galicië en dat de club aantreedt in de Spaanse tweede klasse. Een van hun bekendste spelers blijkt Serge Sidoine Tchaha Leuko te zijn. De Kameroener, die al zes keer voor de nationale ploeg uitkwam, speelde zo'n vijf seizoen voor Lugo en verkaste deze zomer naar godbetert Waasland-Beveren. In de luttele minuten die hij al op onze Belgische velden te zien was, heeft hij ook nog geen onuitwisbare indruk nagelaten. 

Een paar jaar geleden verscheen de naam CD Lugo nog eens als een voetnoot in de Belgische pers. De club nam de Spanjaard Fede Vico eind 2016 over van RSC Anderlecht. De aanvallende middenvelder werd in 2013 als een groot talent voorgesteld in het toenmalige Constant Vanden Stockstadion. De ruwe diamant, zoals er al zoveel gepasseerd zijn bij Anderlecht, kon nooit de verwachtingen inlossen en kwam zelfs bijna niet aan spelen toe. Ook bij Lugo brak de voormalig Spaanse belofteninternational geen potten. Ondertussen speelt hij bij FC Granada in de Primera División, maar ook daar heeft hij geen vaste basisplaats. 

De afgelopen jaren ben ik de resultaten van Lugo dan ook beginnen volgen en ik werd ook een beetje fan van de "albivermellos". Zo gaat dat nu eenmaal als ik een voetbalshirt cadeau krijg. Het kind in mij komt dan altijd naar boven. De club bleek geen hoogvlieger te zijn, want ze bivakkeren steevast in de onderste regionen van de Segunda División. Vorig seizoen hebben ze zelfs pas op het nippertje de degradatie kunnen afwenden. Op de laatste speeldag moest de club, onder leiding van trainer Juanfran, winnen tegen Mirandes om hun verblijf in de tweede afdeling te verlengen. Lugo kwam in de eerste helft 0-1 achter en wist in de 66ste minuut gelijk te maken met een doelpunt van Cristian Herrera. Zes minuten voor tijd scoorde diezelfde Herrera het verlossende tweede doelpunt, waarmee Lugo het behoud kon veiligstellen. Na die wedstrijd vertelde trainer Juanfran dat hij zijn spelers op een bijzondere manier had weten te motiveren voor die allesbeslissende wedstrijd. Hij had namelijk contact opgenomen met niemand minder dan Diego Armando Maradona om een videoboodschap in te spreken. Enkele minuten voor de wedstrijd liet hij zijn spelers de video zien en uiteindelijk bleek dat een voltreffer, want de spelers bleven de hele match geloven in de overwinning en het behoud.

Trainer Juanfran bleek een goeie relatie te hebben met El Pibe de Oro, maar er is nog een reden waarom Maradona met plezier de spelers van Lugo een peptalk gaf. Er is namelijk een link tussen Maradona en de streek rond Lugo. De familienaam Maradona blijkt namelijk zijn oorsprong te hebben in die regio. Heden zijn er in Galicië nog heel wat mensen die de familienaam Maradona dragen. Pluisje was daarvan op de hoogte en sprak ooit de wens uit om die streek eens te bezoeken. Jammer genoeg is het er nooit van gekomen. Lugo zal allicht opnieuw een anoniem seizoen doormaken, maar ik blijf fan. Het wordt allicht wachten op een Spaanse afstammeling van het geslacht Maradona die Lugo in zijn eentje naar de Primera División trapt. Wie weet groeit Lugo dan op een dag uit tot het Spaanse Napoli. Un sueño que se llama el fútbol...