dinsdag 31 mei 2016

Legendarisch - OS 1992 : goud voor Voula Patoulidou op de 100mH



In 1992 was de Amerikaanse Gail Devers voorbestemd om de koningin van de Olympische Spelen te worden. Twee jaar eerder leek haar veelbelovende carrière nochtans voorbij, toen de ziekte van Graves bij haar werd vastgesteld. Door die ziekte dreigde ze blind te worden en was er zelfs even sprake van een voetamputatie. Na een zware bestralingstherapie overwon ze de ziekte en herstelde ze verbazend snel. Op het WK 1991 haalde ze al zilver op de 100mH en in Barcelona mikte ze op eeuwige roem door zowel op de 100m als op de 100mH voor goud te gaan. Een ongebruikelijke combinatie, maar Devers had de snelheid, de kracht en de techniek om in haar opzet te slagen.
Op dag twee van de Spelen haalde ze alvast haar eerste gouden medaille binnen door in een bloedstollende 100m-finale nipt de Jamaicaanse Juliet Cuthbert en de Russische Irina Privalova voor te blijven. Op de 100mH zou ze vooral tegenstand krijgen van de Bulgaarse wereldrecordhoudster Yordanka Donkova,de Russische wereldkampioene Lyudmila Narozhilenko en haar landgenote LaVonne Martin. Niemand hield rekening met de 27-jarige Griekse atlete Paraskevi 'Voula' Patoulidou. Met een persoonlijke besttijd van 12"96 zou een finaleplaats voor haar al een hele prestatie zijn. Patoulidou overleefde zonder overtuiging de reeksen (13"14) en de kwartfinale (13"05), maar in de halve finale snelde ze met een tijd van 12"88 naar de derde plek en een plaats in de finale. Patoulidou vierde haar kwalificatie als een overwinning want als eerste Griekse atlete ooit haalde ze een Olympische finale. Bij atleten die zich onverwacht kwalificeren voor een finale treedt er vaak onbewust een soort decompressie op. Het grote doel is dan al bereikt en in de finale komen ze er dan dikwijls niet aan te pas. Mede om die reden dichtte nog steeds niemand haar medaillekansen toe. Lynda Tolbert en vooral Gail Devers moesten in de andere halve finale niet voluit gaan om zich te plaatsen en waren intrinsiek ook sneller dan de Griekse. Een hordenloop is echter iets speciaals. Een fractie van een seconde concentratieverlies, een aarzeling of een kleine misrekening kunnen je hele wedstrijd om zeep helpen. Door de druk en de nervositeit van een Olympische finale is de uitslag dan ook nooit te voorspellen. Daar stonden ze dan met zijn achten in de finale. De camera's waren vooral op Donkova, Martin en Devers gericht. Terwijl Devers als een speer uit de startblokken vloog, miste wereldrecordhoudster Donkova compleet haar start. Devers bouwde haar voorsprong na iedere horde uit en leek onbedreigd op haar tweede gouden medaille af te stevenen. Op de de laatste horde ging het echter compleet mis. De Amerikaanse tikte de horde zwaar aan waardoor ze uit evenwicht raakte en struikelde. Achter haar waren Donkova, Martin en een verbazende Patoulidou in heftige strijd verwikkeld voor de andere medailles, maar het drietal snelde in extremis Devers nog voorbij. De Amerikaanse kon zich niet herstellen van haar struikeling en ging al vallend door de finish. Alle ogen waren de hele wedstrijd op haar gericht, zodanig dat niemand onmiddellijk wist wie nu Olympisch kampioene was geworden. Het bleek de onbekende Patoulidou te zijn die met een fantastische tijd van 12"64 alle favorieten een neus zette. Pas na het bekijken van de herhaling werd duidelijk wat een sterke tweede wedstrijdhelft de Griekse had afgelegd. De camera's bleven in eerste instantie op Devers gericht die haar ontgoocheling verbeet, maar ondertussen was Voula Patoulidou door het dolle heen. De Griekse is zonder twijfel een van de meest onverwachte Olympisch kampioenen uit de atletiekgeschiedenis. 
Na de Spelen van 1992 besliste ze zich opnieuw te gaan toeleggen op het verspringen, haar eerste liefde. Ze vond dat ze het hoogst mogelijke had bereikt op de hoge horden en in Atlanta wou ze nu ook in het verspringen de Olympische finale halen. Ze slaagde hierin en werd 10de. In Sydney (2000) en Athene (2004) maakte Patoulidou nog deel uit van het Griekse 4x100m estafetteteam, zodat ze uiteindelijk aan vijf opeenvolgende Olympische Spelen deelgenomen heeft. In Griekenland is Patoulidou een echte volksheldin en na haar carrière ging ze de politiek in. Momenteel is ze vice gouverneur van Thessaloniki.


maandag 23 mei 2016

114 jaar later ... Hibernian wint zijn derde Schotse FA Cup


In de Schotse FA Cup finale stonden afgelopen weekend met Rangers FC en Hibernian twee Championship-teams tegenover elkaar. Rangers FC pakte een paar weken geleden de titel in de Schotse tweede afdeling en verzekerde zich daarmee opnieuw van een plaats in de Premier League. Het team van Mark Warburton wou met bekerwinst de kers op de taart zetten en zou op die manier volgend seizoen opnieuw Europa ingaan. Hun tegenstander, Hibernian, liep net de promotie naar de eerste klasse mis en wacht al 114 jaar op een nieuwe beker. Dit seizoen stonden beide teams al 5 keer tegenover elkaar en daarbij won Rangers FC drie keer en Hibernian twee keer. De wedstrijden tussen beide teams stonden wel telkens bol van spektakel. In die vijf wedstrijden werd mar liefst 23 keer gescoord. De verwachtingen waren dus hooggespannen voor deze finale ... en die verwachtingen werden ook ingelost.
David Gray scoort 2-3 - GettyImages
Beide teams speelden vrank en vrij en na drie minuten opende Anthony Stokes de score voor Hibernian. Het team uit Edinburgh kreeg na het openingsdoelpunt nog tal van kansen om de score te verdubbelen, maar uiteindelijk maakte Rangers-boegbeeld Kenny Miller in de 27ste minuut gelijk. Na de pauze ging de wedstrijd gelijk op en iets na het uur verschalkte Andy Halliday met een mooie plaatsbal Hibernian-doelman Logan. De Rangers leken op de overwinning af te stomen, maar in de 80ste minuut prikte de onvermijdelijke Anthony Stokes met het hoofd de gelijkmaker op het bord. Het spektakelstuk leek een verlengstuk van 30min te gaan krijgen, toen Hibernian in blessuretijd nog een corner kreeg. Stevenson schilderde de bal op het hoofd van David Gray die met een buffelstoot een einde maakte aan het 114 jaar wachten van de Hibernian-fans. Wat volgde was uitzinnige vreugde bij de Hibernian-spelers, ongeloof bij de Rangers. Na het laatste fluitsignaal barstte het feest los bij de Hibernian-aanhang. Het was een waar delirium ...
Een grote smet op de feestvreugde was wel dat Hibernian-supporters het veld opstormden en op de vuist gingen met Rangers-supporters. Ook een aantal spelers van Rangers deelden in de klappen. Een jammerlijk slot van een spetterende finale.


vrijdag 20 mei 2016

Frédéric Frans : "Ik sluit een terugkeer naar België niet uit"

Frédéric Frans bij Partick Thistle - Foto: Facebook
Na twintig jaar bij SK Lierse te hebben gevoetbald, koos Frédéric Frans in 2014 voor een buitenlands avontuur bij het Schotse Partick Thistle, een kleine, gezellige club uit Glasgow. In de afgelopen seizoenen groeide de rijzige verdediger uit tot een vaste waarde en een van de publiekslievelingen bij The Jags. Hij voelt zich heel goed thuis in Schotland en bij de club, maar toch sluit hij een terugkeer naar België niet uit. Het voetbalseizoen in Schotland zit er momenteel op en samen met mij blikte Frédéric nog eens terug op het afgelopen jaar.

De competitie in Schotland is afgelopen en met Partick Thistle werd je 9de. Ben je daarmee tevreden? 
"Met onze ploeg kenden we een beetje een vreemd seizoen. We hadden een dramatische seizoensstart. Van onze eerste negen wedstrijden konden we er geen enkele winnen en scoorden we ook slechts twee doelpunten. Defensief stonden we wel goed, maar offensief kregen we niets voor mekaar. Op de tiende speeldag haalden we dan uiteindelijk onze eerste overwinning van het seizoen. De 3-0 zege tegen Dundee Utd zorgde voor een ommekeer en dan zijn we een enorme opmars begonnen. Van de bodem van het klassement rukten we op naar plaats 7de plaats op de 33ste speeldag. We kwamen net 1 puntje tekort voor play-off 1. Jammer want dat zou een fantastische prestatie geweest zijn voor de club. Uiteindelijk zijn we negende geworden, en daar moeten we tevreden mee zijn."
Als verdediger pikt Frans ook af en toe een goal mee. - Foto: Twitter
De Jupiler Pro League is dus niet de enige competitie waar playoffs worden gespeeld.
"In Schotland is het wel anders dan in België. Hier splitsen ze de competitie na speeldag 33 op in top 6 en bottom 6, maar dan wel met behoud van punten. In België stond de play-off 1 steeds garant voor spektakel en spanning. Op dat vlak is het wel een goeie zaak voor het Belgische voetbal. Play-off 2 aan de andere kant vind ik niet zo geweldig."
Dit seizoen had je zelf nogal wat af te rekenen met kleine blessures. Hoe kijk je terug op je eigen prestaties dit seizoen?
"Voor mij persoonlijk was het inderdaad een seizoen dat steeds werd onderbroken door kleine, vervelende blessures. Het waren nooit echt ernstige blessures, maar na een aantal matchen stond ik steeds weer een paar weken aan de kant. Het is lastig om telkens opnieuw terug te moeten vechten en op die manier heb ik uiteindelijk een twintigtal wedstrijden op de teller dit seizoen. Over de meeste wedstrijden die ik gespeeld heb, ben ik wel tevreden. Bij ongeveer de helft van mijn wedstrijden hielden we de nul, wat toch wel goed is voor een kleine club zoals Partick."
Partick Thistle is bij de Belgische voetbalsupporters niet zo heel bekend. Vertel eens iets meer over de club.
"Partick Thistle is de "kleine" club uit Glasgow, maar toch is het een heel populaire club. De rivaliteit tussen Celtic en de Rangers is hier enorm, en Partick is zowat de club die iedereen graag heeft. Het is een typische traditieclub en eigenlijk heeft de club best wel een mooie geschiedenis. In de jaren '80 was het een van de betere clubs in Schotland."
Hoe ben je eigenlijk in Schotland en bij deze club terechtgekomen?
Frédéric Frans als kapitein bij Lierse - Foto: PhotoNews
"Na twintig jaar bij SK Lierse vond ik dat het tijd was om andere lucht te gaan opsnuiven. Ik wou altijd al naar het buitenland om een nieuwe voetbalcultuur te leren kennen. Er werd gezegd en geschreven dat ik in 2014 geen nieuw contract kreeg bij Lierse, maar dat klopt niet helemaal. Ik kreeg wel degelijk een driejarig voorstel, maar dat heb ik geweigerd. Mijn vertrek uit Lierse was volledig mijn keuze. Het is wel zo dat er bepaalde dingen gebeurd zijn die mijn afscheid wel pijnlijk hebben gemaakt. Het Britse voetbal heeft me altijd al aangesproken en via Charly Miller, met wie ik nog bij Lierse samengespeeld heb, ben ik uiteindelijk bij Partick Thistle terechtgekomen."
Kun je de Schotse competitie vergelijken met de Belgische?
Partick Thistle: de derde club uit Glasgow
"Eigenlijk is het verschil tussen beide competities miniem. Hier wordt er minder tactisch, maar met meer passie gevoetbald. Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen mooi voetbal gespeeld wordt in Schotland. Vele clubs, waaronder Partick, proberen echt goed en attractief te voetballen. In België ligt het tempo wat lager dan hier. Daarnaast is een wedstrijd in Celtic echt uniek, en totaal niet te vergelijken met een wedstrijd in de Belgische competitie."
En volgend seizoen speelt Rangers FC ook terug in de hoogste afdeling. Hoe belangrijk is hun terugkeer voor het Schotse voetbal?
"Rangers FC is natuurlijk samen met Celtic de grootste club van het land. Dat deze club volgend seizoen terug in de Premier League actief zal zijn, is fantastisch. Stel je voor dat Anderlecht in de tweede klasse zou spelen. Alleen al voor de Old Firm is de terugkeer van Rangers FC belangrijk. Het geeft de Schotse competitie in het buitenland ook weer wat meer uitstraling. Ook in de lagere afdelingen kwamen in Ibrox Stadium wekelijks 55000 mensen de club aanmoedigen. Dit zegt genoeg over de grootte van deze club."
Hoe ziet de toekomst eruit voor jou?
"Geen idee. Ik voel me heel goed in Schotland en ik wordt hier ook enorm geapprecieerd. Dat merk ik in de pers en ook bij de supporters. Daarenboven is Glasgow een fantastische stad om in te wonen. De mensen zijn hier zo vriendelijk en behulpzaam ... er heerst hier gewoon een fantastische mentaliteit. Ik ben ook verliefd geworden op het land en ik zou hier eigenlijk de rest van mijn leven willen blijven. Toch droom ik ervan om ook ooit in de Engelse competitie te spelen. De Premier League zou fantastisch zijn, maar realistisch gezien denk ik dat ik meer op het Championship moet mikken. Da's ook een prachtige competitie. Anderzijds sta ik ook niet weigerachtig tegenover een terugkeer naar de Belgische competitie. Afgelopen winter was er toch ook heel wat interesse van Belgische eersteklassers die me wilden inlijven. Eerlijk gezegd ben ik geen voorstander van een wintertransfer. Als je van bij het begin van het seizoen bij een club kunt starten, is dat toch interessanter. We zien wel wat het wordt. Nu eerst genieten van een deugddoende vakantie."