Nadine Broersen: "Gedwongen rust is misschien wel goeie zaak"

Nadine Broersen - Foto AFP

Zaterdag kroonde Brianne Theisen Eaton zich tot wereldkampioene op de vijfkamp. De Canadese maakte in de afsluitende 800m een achterstand van 150 punten op de Oekraïense Anastasiya Mokhnyuk goed en haalde zo haar eerste internationale titel binnen. In Sopot werd ze twee jaar geleden nog tweede na de Nederlandse Nadine Broersen, die noodgedwongen forfait moest geven voor dit WK. Eind februari liep Broersen een blessure aan de knie op waardoor ze haar wereldtitel niet kon verdedigen. "Dit kwam heel hard aan, maar misschien is de gedwongen rust wel positief met het oog op de zomer."

Nadine Broersen (25) had al een paar weken last van haar knie, toen eind februari een MRI-scan een scheurtje in de achterste kruisband aan het licht bracht. Dit was een ferme streep door haar rekening want ze was erop gebrand om haar wereldtitel op de vijfkamp te verdedigen en wie weet zelfs te verlengen. "Die blessure en mijn forfait voor het WK kwam heel erg hard aan. Ik wou in Portland heel graag opnieuw laten zien wat ik waard was en bewijzen dat ik de afgelopen jaren ook stappen voorwaarts gezet had. Dit jaar zijn er met het WK indoor, het EK in Amsterdam en de Olympische Spelen drie heel belangrijke kampioenschappen. Ik wil eigenlijk altijd aan elk kampioenschap met succes deelnemen en ik had van Portland ook echt een doel gemaakt. Maar helaas...," aldus Nadine.

Geluk bij een ongeluk

Blessures horen nu eenmaal bij het leven van een topsporter. Het komt erop aan om na iedere tegenslag mentaal de moed en de kracht te vinden om terug te slaan en te geloven dat je sterker terug zal keren. "Over het algemeen vind ik dat ik goed met blessures kan omgaan. Ik heb daar alleen een beetje tijd voor nodig. In eerste instantie kan ik heel erg boos zijn en behoorlijk emotioneel reageren, maar na verloop van tijd ben ik erg positief en kijk ik met veel vertrouwen richting de toekomst. Dit is nu ook zo. Momenteel ben ik al opnieuw druk bezig met de revalidatie en de opbouw naar het zomerseizoen toe. Het gaat best goed ... eigenlijk veel beter dan verwacht. Misschien was deze gedwongen rust wel een geluk bij een ongeluk. Ik ben nu al veel eerder dan gepland bezig met de opbouw voor de zevenkamp. Ik ben er dan ook stellig van overtuigd dat ik heel fit het zomerseizoen zal ingaan."

Rio blijft het hoofddoel

Met het Europees Kampioenschap en de Olympische Spelen in Rio krijgt Broersen deze zomer op korte tijd twee heel belangrijke zevenkampen voorgeschoteld. "Uiteraard is Rio het absolute hoofddoel van het seizoen, maar eigenlijk vind ik iedere wedstrijd in aanloop daarvan belangrijk. Ik ben nu 25 en van meerkampers zeggen ze dat ze rond deze leeftijd op hun best zijn. Ik ben er zeker van dat ik dit jaar opnieuw mooie dingen zal laten zien en 2016 moet voor mij één van de mooiste jaren uit mijn carrière worden. Toch ben ik er ook van overtuigd dat mijn carrière na 2016 nog lang niet over is. Ik leer nog iedere dag bij en ik weet dat ik nog ieder jaar vooruitgang kan boeken," besluit ze.

Portland 2016 - Braziliaanse springers ontgoochelen

Fabiana Murer ontgoocheld na 6de plaats - foto: Don Emmert/AFP

Het Wereldkampioenschap indoor in Portland werd afgelopen nacht op gang geschoten met het polsstokspringen bij de mannen en de vrouwen. Voor Brazilië kwamen met Fabiana Murer en Thaigo Braz twee medaillekandidaten aan de start. Beide atleten kenden echter een offday en moesten vroegtijdig de polsstokken opbergen. Geen ideale repetitie voor die andere belangrijke afspraak dit seizoen : de Spelen in Rio.

Fabiana Murer, die afgelopen zomer nog tweede werd op het WK outdoor in Peking, is een van de grote Braziliaanse uithangborden voor de Olympische Spelen in Rio. De Braziliaanse heeft zowel indoor (2010) als outdoor (2011) al een wereldtitel op haar naam staan en ze droomt ervan om deze zomer voor eigen publiek met een Olympische medaille haar carrière te beëindigen. De 34-jarige springster had deze winter een beste prestatie van 4m71 op haar naam staan en ze was naar Portland getrokken om er mee te doen voor de medailles. Jammer genoeg kende ze geen al te goeie dag en moest ze na drie mislukte pogingen op 4m70 vroegtijdig de competitie verlaten. Met 4m60 werd ze ietwat ontgoochelend zesde. De wereldtitel ging naar de Amerikaanse Jenn Suhr die telkens bij haar eerste poging over respectievelijk 4m60, 4m75, 4m85 en 4m90 ging. De Amerikaanse kampioene Sandi Morris werd met 4m85 tweede, terwijl de Griekse Ekaterini Stefanidi (4m80) brons haalde. 

Thiago Braz - foto www.consudatle.org

Thiago Braz verraste deze winter door in Berlijn over 5m93 te gaan en daarmee bekleedde hij de derde plaats op de wereldranglijst. Toch kon de 22-jarige Braziliaan die goeie prestatie nadien niet helemaal bevestigen. Een week na zijn recordsprong, bleef hij op de Glasgow Indoor Grand Prix steken op 5m60 en die lijn werd ook in Portland doorgetrokken. Hij liet slechts één geldige sprong optekenen : op 5m55. Daarmee werd hij, ex aequo met de Fransman Jérôme Clavier, twaalfde en liet hij enkel landgenoot Augusto Dutra de Oliveira (5m40) nog achter zich. Het goud in Portland was voor favoriet Renaud Lavillenie, die aan twee sprongen voldoende had om de wereldtitel veilig te stellen. Na zijn sprong over 5m90 bleef hij als enige in competitie en liet hij de lat op 6m02 leggen. De Fransman bevestigde zijn suprematie en ging bij zijn eerst poging over die hoogte, waardoor hij zijn wereldtitel nog wat meer glans gaf. Lavillenie probeerde het daarna nog drie keer op wereldrecordhoogte (6m17), maar dat bleek te hoog gegrepen. De tweede en de derde plaats bij de mannen was weggelegd voor de Amerikaan Sam Kendricks (5m80) en de Pool Piotr Lisek (5m75).

Carlos Nascimento : geen sponsors, wel op het WK indoor.

Carlos Nascimento - Foto RTP

Net als België vaardigt Portugal een kleine delegatie af voor het WK indoor in Portland. Nelson Evora, voormalig Olympisch en wereldkampioen hinkstapspringen, is de absolute vaandeldrager van de Portugese selectie. Daarnaast haalde enkel Carlos Nascimento (60m) de selectienorm en kreeg meerkamper Samuel Remédios een uitnodiging van de IAAF om naar Portland af te reizen. De 21-jarige Carlos Nascimento werd in 2012 op het WK Junioren 7de op de 100m en is er nu voor de eerste keer bij op het hoogste niveau.

Op 20 februari werd Carlos Nascimento in Pombal nationaal kampioen op de 60m in 6"63, een nieuw Portugees U23 record. Deze prestatie betekende meteen ook een ticket voor het WK indoor. "Ik kwam met een PR van 6"72 naar het nationaal kampioenschap. Ik wist dat ik onder de 6"70 kon lopen, maar dat ik 6"63 en de limiet voor Portland ging halen, was toch ook voor mij een verrassing. In Portland ga ik in eerste instantie genieten van het kampioenschap en de hele omkadering ... maar ik zal uiteraard ook proberen om nog sneller te gaan lopen. Ik heb heel hard getraind en ben in vorm, dus wie weet."

Atletiek was een spelletje

Als junior scheerde de getalenteerde sprinter al hoge toppen want in 2012 werd hij met 10"41 al 7de op het WK junioren in Barcelona. Datzelfde jaar kroonde hij zich ook als allerjongste Portugese atleet ooit tot nationaal kampioen op de 100m. De seizoenen die daarop volgden, kon hij de grote verwachtingen niet echt inlossen en stagneerde hij wat. "Ik was toen nog heel jong en atletiek was voor mij toen een spelletje. In de jeugdreeksen haalde ik goeie resultaten, zonder er echt veel voor te doen. Dit jaar ben ik anders tegen atletiek beginnen aankijken. Ik leg nu meer trainingsernst aan de dag en ben vastberaden om mijn atletiekdromen na te streven. Op basis van mijn vooruitgang deze winter, verwacht ik ook dat ik deze zomer mijn persoonlijk record op de 100m en op de 200m kan aanscherpen. Aan de Olympische Spelen in Rio durf ik nog niet te denken. Ik moet stap per stap vooruit gaan en daarom lijkt het EK in Amsterdam me een meer realistisch doel. De concurrentie in Portugal op de 100m en de 200m is trouwens heel groot voor het ogenblik. Zelfs in die mate dat er misschien een estafetteploeg naar Rio zal gestuurd worden. Ik zie wel wat er komt. Als ik Rio haal, dan zal dat een hele mooie bonus zijn. Maar ik focus mij er niet op. Het komt erop aan om hard te blijven verder werken en dan volgen de resultaten hopelijk."

Geen sponsors

Portugal heeft een rijke geschiedenis in de atletiek, maar vandaag is het er voor opkomend talent heel moeilijk om een internationale carrière uit te bouwen. Meer nog dan in België gaat alle aandacht - en geld - naar Koning Voetbal. Atleten zijn vooral op zichzelf aangewezen en moet heel vaak zelf grote (financiële) inspanningen leveren. "Van de Portugese Atletiekfederatie krijg ik een beperkte beurs, maar dat is tot op heden ook de enige financiële steun waar ik op kan rekenen. Ik heb verder geen sponsors en dat zorgt ervoor dat ik zelf enorm veel geld moet investeren in de atletiek. Kledij, spikes, verplaatsingen,... alles moet ik zelf bekostigen. Als student is dat niet altijd even gemakkelijk, maar ik geloof dat alle inspanningen ooit beloond zullen worden. Het heeft in ieder geval al geleid tot een startbewijs voor het WK indoor," besluit Carlos Nascimento.

Josephine Moultrie met gezonde ambitie naar WK in Portland

Josephine Moultrie (centraal) - foto Bobby Gavin

Afgelopen week heeft de Britse Atletiekbond de namen bekend gemaakt van de atleten die in Portland (VS) aan het wereldkampioenschap indoor zullen deelnemen. In het totaal werden 23 atleten geselecteerd. Op de 3000m bij de vrouwen zullen Stephanie Twell en Josephine Moultrie aantreden. Voor die laatstgenoemde is het haar eerste groot internationaal kampioenschap bij de elite. De 25-jarige atlete geldt als een groot talent, maar toch is de kwalificatie voor het WK een kleine verrassing. De Schotse moest zowat het hele vorige seizoen missen door hartproblemen. Een euvel dat ook vandaag nog niet helemaal verholpen is.

Eerder dit seizoen mocht Josephine Moultrie als lid van de Britse selectie deelnemen aan de Great Edinburgh Cross Country, maar eigenlijk was het al van 2009 - bij de junioren - geleden dat ze nog aan een internationaal kampioenschap had deelgenomen. "De afgelopen jaren ben ik er al een aantal keer heel dicht bij geweest, maar nooit haalde ik het definitieve Britse team. Dat was niet altijd gemakkelijk en vooral de niet-selectie voor de Commonwealth Games van 2014 in mijn thuisstad Glasgow was enorm frustrerend. Ik haalde éénmaal de selectienorm, maar Schotland eiste dat de limiet tweemaal gelopen moest worden. Toch ben ik heel blij en trots dat ik nooit heb opgegeven en dat ik altijd verder ben blijven werken. Ik wist dat mijn tijd nog ging komen ... en deze winter is het dus gelukt. Ik kijk er enorm naar uit en ik trek met realistische verwachtingen naar Portland. Aan de ene kant weet ik dat het WK een leerschool wordt voor me, maar aan de andere kant wil ik er ook wel een prestatie neerzetten. Ik hoop er de finale te halen ... en wie weet wat er dan nog mogelijk is," aldus Josephine, die atletiek met een job bij de Glasgow Athletics Association.

Hartritmestoornissen

Het feit dat Josephine Moultrie op het WK in Portland aanwezig zal zijn, is een klein mirakel te noemen. Vorig jaar kreeg ze op het nationaal indoorkampioenschap pijn in de borststreek en bleek dat ze met een hartritmestoornis sukkelde. Verschillende onderzoeken konden de oorzaak van de stoornissen niet achterhalen, en ook vandaag nog is haar hartritme nog niet zoals het hoort. "We weten dat er iets is dat mijn hartritme verstoord, maar we weten niet wat. Alle onderzoeken hebben tot nu toe steeds aangetoond dat mijn hart kerngezond is en dat is hoopgevend. Eind vorige zomer vermoedden we dat een virus de oorzaak was van de ritmestoornissen. Toen ik mijn wintertraining aanvatte, dacht ik dat ik van het probleem verlost was, want de symptomen van afgelopen zomer waren verdwenen. Toch toonde recent onderzoek aan dat mijn hart nog steeds onregelmatig klopt. Dat is natuurlijk niet aangenaam om te horen, maar de dokters hebben me groen licht gegeven om verder te trainen. Ik focus me dan ook vooral daarop. Het is mentaal niet altijd even gemakkelijk, maar ik probeer me er zo weinig mogelijk zorgen over te maken. Ik voel me heel goed en ik heb vertrouwen in mijn behandelende artsen."

Zomerseizoen

Na het WK in Portland kan de focus dan verlegd worden naar het zomerseizoen. Met het EK in Amsterdam en de Olympische Spelen in Rio wordt het een drukke atletiekzomer. "Op basis van mijn resultaten deze winter zou ik durven zeggen dat zowel het EK als de Olympische Spelen haalbaar moeten zijn. De 5000m lijkt de meest logische afstand, maar ik denk ook dat de limiet op de 1500m binnen mijn bereik ligt. Ik ben wel niet van plan om te gaan jagen op de limiet. Net zoals deze winter, zal ik het allemaal wedstrijd per wedstrijd bekijken. We zien wel wat er komt. Ik had ook niet verwacht me deze winter te plaatsen voor het WK indoor, dus ja, waarom zou het dan deze zomer ook niet lukken," besluit ze.

Glasgow Indoor GP : Mo Farah herovert Schotland

Mo Farah wint in Glasgow - Foto Getty

Zaterdag werd het vierde en afsluitende luik van de IAAF World Indoor Tour afgewerkt in het Schotse Glasgow. Het publiek kreeg hoogstaande competities te zien, maar een absolute individuele topprestatie bleef uit. Niettemin bracht Mo Farah het plaatselijke publiek in extase met winst in de afsluitende 3000m. Dafne Schippers op de 60m en Shawn Barber in het polsstokspringen, bewezen dat ze klaar zijn voor het WK in Portland en de Duitse paralympiër Markus Rehm won het verspringen.

Begin januari werd Mo Farah in de Edinburgh Cross Country nog verrassend geklopt door de Amerikaan Garrett Heath. De tweevoudig Olympisch kampioen zat duidelijk verveeld met deze nederlaag en was vastberaden die misstap bij een nieuw bezoek aan Schotland recht te zetten. Het publiek in Glasgow stond afgelopen zaterdag dan ook als een echt Tartan Army achter de Brit tijdens de afsluitende 3000m. Farah had vooraf aangekondigd dat hij het Brits record ging aanvallen, maar uiteindelijk nam hij genoegen met een overwinning in 7’39”55. In de laatste 400m nam hij de maat van de Keniaan Augustine Choge, die afklokte in 7”40”66. “Het was een rommelige wedstrijd,” aldus Farah. “Het tempo was te onregelmatig om een echte toptijd te realiseren. Het enige wat voor mij telde vandaag was de overwinning. Ik ben nu beter in vorm dan vorig jaar rond deze tijd en het doet enorm veel deugd om voor eigen volk en in zo’n deelnemersveld te kunnen winnen. De nederlaag in Edinburgh kwam hard aan, maar ik heb er lessen uit getrokken. Deze overwinning geeft me ook mentaal een boost. Dit was mijn enige indoorwedstrijd van het seizoen. Vanaf nu staat alles in het teken van Rio,” besloot Farah.

Schippers bevestigt en Safo-Antwi verrast

Dafne Schippers - foto EPA

De 60m werd vooraf aangekondigd als een duel tussen Dafne Schippers en de Britse nationaal recordhoudster Dina Asher-Smith. De Nederlandse wereldkampioene op de 200m deed wat van haar verwacht werd en won in 7”10. “Niet mijn beste wedstrijd, maar ik ben vooral blij dat ik hier win,” zei de 23-jarige Utrechtse onmiddellijk na de wedstrijd. De tweede plaats was voor de Jamaicaanse Elaine Thompson (7”14) die een fractie sneller was dan de Poolse juniore Ewa Swoboda (7”15). Asher-Smith eindigde ontgoochelend 6^de in 7”25.

Bij de mannen ging de overwinning op de 60m naar de verbazend sterke Sean Safo-Antwi in 6”56. De 25-jarige Brit, die dit seizoen nog geen enkele wedstrijd verloor, hield nog net zijn aanstormende landgenoot Richard Kilty (6”57) af. De bijna 40-jarige Kim Collins liep in de reeksen met 6”51 de snelste tijd, maar blesseerde zich tijdens de finale en moest op een draagberrie worden afgevoerd.

Paralympiër Markus Rehm wint het verspringen

Markus Rehm - Foto WDR

Greg Rutherford moest ook een van de grote figuren van deze meeting worden, maar jammer genoeg moest de Britse recordhouder afzeggen omwille van een lichte blessure. Toch werd het verspringen ook zonder hem een heel hoogstaande competitie. De Duitse paralympiër, Markus Rehm, won de wedstrijd in een sterke 8m10 en zette zo zijn sollicitatie om toegelaten te worden tot de Olympische Spelen kracht bij. “Het was mijn allereerste indoorcompetitie en ik vond het heel belangrijk dat ik hier mocht deelnemen. Ik ben enorm tevreden met het resultaat en ik hopelijk kan ik hierop verder bouwen. Het blijft voor mij een absolute droom om zowel aan de Paralympische als aan de Olympische Spelen te mogen deelnemen,” aldus Rehm.

Bij de vrouwen werd het verspringen een beklijvend duel tussen de Britse springsters Lorraine Ugen en Shara Proctor. Ugen won ietwat verrassend met een sprong van 6m80 tegenover 6m76 voor Proctor.

Bishop en Kszczot bevestigen dominantie op de 800m

Melissa Bishop - Foto www.athletics.ca

Toen de Schotse Laura Muir voor de start van de 800m werd voorgesteld, ontplofte de Emirates Arena zowat. De thuisloopster werd vier ronden lang voortgestuwd door het applaus en de aanmoedigingen van het Schotse publiek. Ze liep naar een nieuw persoonlijk record van 2’00”70, maar ze moest wel nipt de duimen leggen voor vice-wereldkampioene Melissa Bishop, die met 2’00”19 een nieuw Canadees record liep. “Ik ben tevreden met mijn prestatie, maar eigenlijk had ik gehoopt om onder de 2’00” te lopen. Dit was mijn laatste indoorwedstrijd, want vanaf nu krijgt het zomerseizoen alle voorrang,” zei de 27-jarige Bishop.

Bij de mannen stond er opnieuw geen maat op de Adam Kszczot, die afklokte op 1’46”23. De Poolse vice-wereldkampioen kwam deze winter bij 5 wedstrijden aan de start en won ze allemaal. Toch past ook hij voor het WK indoor in Portland. In Glasgow moest Mohamed Amman, de Ethiopische wereldkampioen van 2013, zijn grootste uitdager worden, maar hij struikelde na 600m en haalde de finish niet. De Ier Mark English werd na een sterke eindsprint knap tweede in 1’46”99.

Beste wereldjaarprestatie voor Iguider en U20 wereldrecord voor Tsegay op 1500m

Abdelaati Iguider - foto iaaf.org

De 1500m zorgde, zowel bij de mannen als bij de vrouwen, voor spektakel en knappe eindtijden. Vooraf deed het gerucht de ronde dat Ayanleh Souleiman zou trachten het wereldrecord van Hicham El Guerrouj (3’31”18) te benaderen. De 23-jarige atleet uit Djibouti had drie dagen eerder namelijk het wereldrecord op de 1000m scherper gesteld (2’14”20). Het draaide echter anders uit want het was de Marokkaan Abdelaati Iguider die met de overwinning ging lopen in een sterke 3’34”94. Souleiman werd tweede in 3’36”30. Beide atleten zullen elkaar in Portland ongetwijfeld opnieuw in de ogen kijken en waarschijnlijk onder elkaar uitmaken wie wereldkampioen wordt.

Bij de vrouwen werd het een verrassend spannende strijd tussen de Nederlandse Sifan Hassan en de Ethiopische tiener Gudaf Tsegay. Na 800m nam Hassan de leiding over van de tempomaakster en gaf die niet meer af. Toch zal ze waarschijnlijk ook wel geschrokken zijn teon ze vaststelde dat op 200m van het einde Tsegay nog steeds in haar spoor liep. Uiteindelijk slaagde  Hassan erin om een klein kloofje te slaan en de overwinning binnen te halen in een tijd van 4’01”40. De 19-jarige Tsegay liep met 4’01”81 een nieuw U20 wereldrecord.

Maslak klaar om wereldtitel te verdedigen

Pavel Maslak - Foto European Athletics

Bij de 400m ging de 37-jarige Chris Brown er bij de start razendsnel vandoor. Hij kwam door in een duizelingwekkende 20”58 op de 200m. Pavel Maslak wou de master uit de Bahamas voorbijlopen, maar die bleef koppig doorstormen in de binnenbaan, waardoor beiden een tijdlang schouder aan schouder liepen. Bij het ingaan van de laatste bocht nam de regerend wereldkampioen indoor dan eindelijk de leiding over en finishte in 46”02. De Amerikaan Calvin Smith kwam nog sterk opzetten, maar strandde op de tweede plaats in 46”45. Brown bolde uiteindelijk totaal verzuurd en uitgeput als vierde over de finish. “Vooraf had ik een totaal ander scenario in gedachten, maar bij een 400m indoor komt het vaker voor dat je wat gehinderd wordt. Jammer dat ik hier niet onder de 46” loop, maar al bij al ben ik tevreden. Ik ga uiteraard naar Portland met het doel mijn wereldtitel te verlengen,” besloot de Tsjech.

Bij de vrouwen haalde de Jamaicaanse Stephanie Ann McPherson bij haar indoordebuut de strijd met thuisloopster Seren Bundy-Davies: 52.02 tegen 52.10.

De 3000m bij de vrouwen werd misschien wel de spannendste wedstrijd van de namiddag. De eerste vier finishten in een zakdoek, maar het was de Keniaanse Nancy Chepkwemoi (8’49”06) die nipt Sofia Ennaoui (8’49”07) afhield.

Bij de 60mH leek de Fransman Dimitri Bascou op de overwinning af te stevenen, maar na de laatste horde struikelde hij en werd hij finaal nog geklopt door de Chinees Wenjun Xie (7”63) en de Amerikaan Kevin Craddock (7”71). Bij de vrouwen maakte Kendra Harrison haar favorietenrol waar door de overwinning te pakken in 7”92 voor Nia Ali (7”98) en Tiffany Porter (7”99). “Ik ben blij met de overwinning, maar toch had ik gehoopt hier sneller te lopen. Ik raakte een aantal horden behoorlijk zwaar, dus ook technisch was dit niet de perfecte wedstrijd,” aldus Harrison.

Shawn Barber tankt zelfvertrouwen voor Portland

Shawn Barber - Foto Getty

Afgelopen week had de Braziliaan Thiago Braz het Zuid-Amerikaans record polsstokspringen op 5m93 gebracht. Algemeen werd verwacht dat Braz de huidige wereldkampioen Shawn Barber in Glasgow het vuur aan de schenen ging leggen. Bij zijn aanvangshoogte op 5m60 kende de Braziliaan al veel moeilijkheden en uiteindelijk moest hij de competitie al verlaten na 3 foutieve pogingen op 5m70. De Canadees daarentegen ging telkens bij zijn eerste poging heel vlot over 5m77 en 5m89. Daarna liet hij de lat op 6m01 leggen, maar ondanks drie verdienstelijke pogingen, was dit nog net iets te hoog gegrepen en bleef een nieuw Canadees record uit. “ Ik had vandaag een goed gevoel bij mijn sprongen en dat doet deugd. Het is een heel belangrijk jaar met het WK in Portland volgende maand en de Olympische Spelen in Rio deze zomer. Hopelijk loont de harde trainingsarbeid en vallen de puzzelstukjes op het juiste moment in elkaar,” zei de sympathieke Canadees na afloop.

Het hoogspringen bij de dames eindigde op een ex aequo tussen Lavern Spencer en Alessia Trost, die beide 1m93 overschreden. De Britse Isobel Pooley haalde ook 1m93, maar had op andere hoogtes meerdere pogingen nodig dan haar concurrentes.

Bij het hinkstapspringen ging de overwinning naar Omar Craddock die met 16m93 de derde beste wereldprestatie leverde.